His tali bellator inest, et robore nauta,
Vt cum longinquis se credidit impiger auris,
Oceani nil monstra tremat, fluctusque minaces:
Contemptor mortis, flagransque cupidine laudis,
Mansurae, suprema suis post funera gestis.
Dein Corcyreis irrupit proxima muris
Castra, graves ipsis ducibus, turbaeque minori
Incutiens hinc inde metus: dixitque futurum,
Vt pereant rabidave fame, Venetisve subacti
Morte luant poenas; ut quos Thetis undique claudit
In cincta tellure mari: quia classe suorum
Devicta, regressus eis omnino negatur.
Hispanas primo referebat Iapyga naves
Affore, Bistonias iunctim quae fortibus ausis
Invadant a fronte rates; cum terga, latusque
Classe premet Pisanus atrox, Romanaque virtus,
Et Melitaeorum non exuperabile robur.
Hos ubi Fama metus per castra patentia sparsit,
Nocturno tacite mox solvitur arcta recessu
Obsidio, notumque petunt terrestria littus
Agmina, rostratas ibi conscessura carinas,
Non procul in tuta sparsim statione manentes.
Anxietate fugae numerosa cibaria passim,
Atque viros, supraque modum liquisse Gradivi
Grandia sex novies tormenta, pecusque feruntur?
Excepit pavidos Thracas non dispare classis
Acta metu; solvitque suos festina rudentes:
Insessisque diu, vehementis flamine venti
Per fluctus propulsa maris, diffugit ab oris:
Visa sibi Venetas iam iamque venire carinas;

Vade retro

Vade porro