Condita ab Augusto cuj Diocletia nomen
Indiderat longis vicina in rupe Salonis:
In jus hostis abit. Prò cuj vis ulla nocere
Non poterat: sitis atque fames miseranda peremit!
Inde Nadin, Titio castellum in flumine: multa
Praeterea circùm cum pagis praedia, villas,
Deseruere sui loca non defensa coloni.
Augetur timor hinc, illinc audacia crescit:
Ut victis venit ille comes, victoribus ista.
Ipsa nec hujc fato speciosa Aurana resistit,
Deliciosa lacu: sedes famosa Priorum
Templi Equitum (claustri fuit hìc Zvonimerius autor)
Dinde Rhodi: captiva hosti nunc ostia pandit.
Difficilè est contra torrentia flumina niti
Nautae imbecilli: nec fit pro robore forma.
Ne tamen ulteriùs serpat contagio tanta
Adriacis nocitura locis, media omnia tollo:
Tunc Znoil et Vraçan, castellaque proximiora
Evacuat, vastatque suus fugiendo colonus:
Proque agris mavult scopulos habitare marinos.
Chara homini vita est, licèt ipso in carcere clausa.
Heu; jam nec Dravus auratis dives arenis
Tutus ab hoste fero magnum decurrit in Istrum;
Juxta ipsum positas arcemque urbemque refluxus
Vicinae quejs nomen aquae concessit Oseki,
Occupat Eous praedo; qua commoditate
Et mihi et Ungariae noceat magìs. hìc quia flumen
Latiùs effusum se humiles demittit in undas,
Et longi tolerat collo juga pentis amico.
In mea damna modis studet omnibus impius iste
Barbarus, atque rudis, tanti sua commoda pendens,

Vade retro

Vade porro