Quantum quisque valet. Verbis contendere laudem
Est animi levioris opus. Certamine in illo
Syrbĺorum ducens Antonius agmina, natus
Gente mea, clarus bello crebrisque triumphis,
Occubuit fortis, decuit sic nempè fidelem
Magnanimumque virum patrio subscribere amori.
Hoc uno major fortunâ est inclyta virtus,
Quòd duret constans et post sua funera vivat.
Graçanicam Prorex infesto Marte fatigat
In Bossnae tellure sitam. nisi capta fideli
Praesidio post hac Savum tueatur ab hoste,
Aut aequetur humo, nocituram ritè putabat.
Sed mala sors justo Ducis adversata labori
Imbribus assiduis torrentes undique cogit,
Oppletoque undis prohibet persistere campo.
Sic hosti exitium, Bano victoriam, ademit.
Likenses contrà ter eodem Barbarus anno
Thrax invadit agros, totiesque repellitur illinc.
Excessȗs poenis non parva clade solutis;
Infausta adverso fiunt conamina Coelo.
Attamen ad cunctos de sorte et hoste labores
Immitis fortuna mihi sperare quietem
In patrio negat ultrò solo. Petriña meorum
Et capta et semper defensa, à Thracibus, armis,
Aspernans patriae regionis jura, tumultu
Insurgit, nova jura sibi praetendit ad Unnam,
In sua sollicitans Vlahos descendere vota,
Spe libertatis, regimenque odisse Croatum;
Ipsa licet nuper salvavi ex carcere Turco,
Pane alui, gladio defendi, mobile vulgus.
Haec animos auget discordia Thracibus isti

Vade retro

Vade porro