Indignè amissi. Novi-Zrinî nobilis auctor:
Quando sua vidit vexilla hostilia in arce,
Quae jam jam captiva suum praecedere currum
Debuerant, auctura pios tibi, Christe, triumphos!
Tantum Belliducum peperit discordia damnum!
Non satur hac praeda, magìs at temerarius audet
Paulò pòst Sstiros invadere Barbarus agros.
Caenosum Arrabonem valido jàm ponte jugarat,
Pictaque in adversa posuit tentoria ripa.
Vix Rakenspurgum, vix Gracia tuta fuisset,
Nì Deus immensos fregisset maximus ausus,
Hostilemque sitim gladius sedasset et unda.
Non tamen absque mei plaga; Nam prima strategum
Rajkovium objeci hosti cum bis mille Croatis.
Fortiter aggressa hostiles mea turba phalanges
Turbavit, fregitque aciem certamine primam
Praeduro, fundens pulchram cum sanguine vitam.
Sic decuit pugnasse viros pro Rege, Fideque,
Sic pro vicini decuit cecidisse salute,
Illyricam pubem: sic patrum exempla sequendo
Nunc simul in Coelo gaudet sortita coronam.
At novus invadit materna haec pectora moeror,
Infandusque dolor contorquet viscera; Prorex
Magnus ab immani laceratur Zriñius apro,
Heroamque animam supero transmittit Olympo,
Corporis exuvias mihi de pietate relinquens,
Ne toto se orbam, videatur, deservisse
Dilectam Patriam. Prò rerum fata mearum!
Floribus in Vernis mea spes evertitur. Isto
Sperabam patrias reparare aliquando ruinas
Principe, prudenti, fortunatoque, pioque.

Vade retro

Vade porro