Octo supra denos fuerant, jaculata peremit:
Et fugit ante diem: videat ne Seña scelestam,
Et queat ulcisci natorum letha suorum,
Juraque telluris violatae. non tamen istud
Christiadum crimen superi patientur inultum.
Quàm gravis evasit, totoque timendus in Orbe
Turcus, ad interitum cunctorum tendere natus,
Praecipuè quicunque colunt sacra dogmata Christi,
Quosque vel ipse timet magìs, omnibus insidiatur:
Ut se Christicolae per mutua tela, faventes
Hosti, conficiant, Señae accelerentve ruinam,
Quam solam timet hac sub tempestate tyrannus,
Impietas coramque Deo, Mundoque profectò est,
Impatiens mea Seña mali, justumque dolorem
Succedens ira, binos armata celoces
Ad Mucarum excurrit (nostri dixere Makarskam)
Neglectumque jubet Turcos praestare tributum:
Fors Epirotam aut Venetam nactura carinam.
In Suc'-jurjensem portum dum ferre tributa
Promittit Turcus, Venetis sociatus, ab alto
Aggreditur saevo nostros certamine Cives.
At velut auxiliô semper pia numina justis
Succurrunt: sic ipsa meis bino hoste gravatis
Fortificant dextras (animus non defuit unquam)
Victricem tulerint quòd multo sanguine palmam.
Ast ut Volari ad portum perpessa suorum
Letha pient, nec plùs scelus hoc impune relinquant
Hostibus: Arbensem proras vertere sub urbem,
Affiliunt Venetam, quae custodiverat aequor
Contra Señonios armis instructa, triremem:
Captivam ducunt occiso milite, et armis

Vade retro

Vade porro