Saepè ita nescit homo, quid habet, nisi cesset habere.
Piratica infestat jam Turca licentiùs aequor,
Christiadum innumeris damnis necibusque superba
Hesperiis circùm terrorem impresserat oris.
Ne mea Seña malum pelagi patiatur inultum,
Vicinis compassa suis, armata celoces
Threïciam Adriacis navem deprendit in undis,
Bis centumque capit sex et triginta latrones,
Donata nulli vita, qui pluribus illam
Sustulerant: omnes gladio lacerante peremptos
Projicit in pelagum, cetoque canique vorandos,
Et rediit victrix praedis ditata latronum.
Ista ferens aegrè Venetus, qui jura Liburna
Atque Croata dein Adrium praetendit in aequor:
Tum quòd erat contra Señam stimulatus ab hoste
Ulcisci nequiente secùs millena suorum
Damna: latrocinii perturbataeque quietis
Accusat Regi Señenses. Hi sine culpa:
Namque nocere hosti, propriis et juribus uti,
Credebant licuisse sibi: plectuntur acerbè:
Hos etenim augustam nemo defendit ad Aulam,
Et Praesul contra Populum malè sanus agebat,
Qui poenam infamem vivens et mortuus egit.
Praecipuos tunc Seña viros in Marte peritos
Lictoris manibus vidit periisse, celoces
In cineres abiisse; minùs quò Turca deinde
Señonios metuat terraque marique feroces.
Sed nimia in justum patientia versa furorem
Judicis extinxit duro mala caetera letho.
Tramite regali debet procedere Judex:
Non declinando in dextram, qui molliat isthic

Vade retro

Vade porro