Pars in aquis periit, pars ense perempta remansit:
Raros effugium salvavit. Sissia tandem
Halitu in extremo fessum caput erigit, hoste
Disparente, sui Proregis lumine fota.
Tunc laetas grates superis decanto benignis,
Quorum divino fiunt et praelia nutu,
Et desperatis redeunt solatia rebus.
Tunc quoquè Romanus nobiscum jubilat orbis,
Incolumis nostra quia perstitit ille salute.
Tantum momento rerum dependet ab uno!
Vix mea tam celebrem vulgarat fama triumphum,
Dum mihi moesta novos declamat praefica luctus.
In rabiem versus Murat hac ex clade suorum,
Nec minùs ob, nati lugentem fata, sororem:
Cum valido Exarchum Bellonae robore mittit,
Turcorum damna ulturum, mortemque Sinanis.
Et jàm Kupçinnae pagos pars una tenebat,
Quam Petrus Erdędus magna cum strage repellit.
Centum sed pedites Sissana non procul arce,
Egregios juvenes Turcus mihi sustulit ensis.
Obsidet at major Sissanam exercitus oram:
Utque oppugnatam, defensam fortiter, arcem
Tandem vi magna capit: omnes ense trucidat
Et jacit in Kolapim, pretiosam piscibus escam.
Primus Granja arcis capitaneus ipse sacerdos
Inter tela cadit; captus Fabricius alter
In Constantini Sultano traditus urbe:
Impositus sacco moritur projectus in aequor,
Ecclesiam Patriae decoravit martyr uterque.
Sic tandem infausto cecidit mea Sissia fato,
Fertilitate soli piscosisque amnibus uber,

Vade retro

Vade porro