Arx quassata feris noctuque diuque balistis
Assultu crebro petitur, jàm diruta magna
Parte sui, extremum tamen expertura periclum,
Non cessura hosti, vel in uno milite spirans.
Qua tam grande malum vi, formidabile toti
Europae frangat Prorex in limine, multum
Cogitat, et ferro tentanda extrema resolvit;
Cum Patria potiùs forti, ratus, esse cadendum
Quàm Patria amissa per barbara regna ligatum
Mancipium duci, tractis consortibus isthinc,
Dispersis illinc natis: cùm nomine Slavno
Indignum facinus reputet, se subdere Turco.
Arma levare viros cogit, quicunque supersunt
Cladibus è tantis. agitur suprema salutis
Causa piae Patriae; superi fortasse juvabunt
Justam bellandi sortem; aut occumbere si fors
Fata dabunt: non est mors hac praetiosior ulla;
Hac ipsa verum Patriae testemur amorem.
Auxilia interea veniunt à Rege Rudolpho,
Quae Comes Andreas Auspergicus ense praeibat:
His sociis Prorex, acies denso ordine stantes
Impetit hostiles; primusque Turocius omnem
Sustinuit belli molem; primasque phalanges
Dum fregit victor, reliquas dare terga coëgit.
Ordine confuso miles fugit atque Strategus,
Quisque petit pontem: nimio sed pondere fractus
Pons ruit, at de se firmum prima agmina pontem
Conficiunt, turbas passum transire sequentes.
Devorat Hassanem Kolapis, clarumque Sinanem
Kĺissensem Begum regali sanguine natum,
Praecipuosque Duces, bellatorumque cohortes:

Vade retro

Vade porro