Purgato semel exclusit qui pectore: nullum
Cui numen Fortuna: sed, imo celsior Orbe,
Vnam te, caeleste Bonum, pulcherrima Virtus,
Admirans colit, optanti tu sufficis vna.
Ventosi non ille vagus prensator honoris,
Primo mane forum viset, vulgique tabellas
Indignis redimet, feruiliter ambitiosus,
Obsequijs. Populi scit puncto haud crescere quemquam:
Scit populum, minimè qui felix ipse, nec illos
Aurâ, posse leui felicibus addere, si quos
Humanae super extulerit fastigia sortis.
Mene, ait, haec teneant, quae gratia mobilis vrnae
Saepiùs indignis donat, melioribus aufert?
Quae neque, magnanimis delata Catonibus, augent
Virtutis pretium; neque, turpibus addita Clodî
Flagitijs, aut in strumas proiecta Vatinî,
Immeritos decorant: quin illos noxia saepe
Inficiunt; horum sordes et foeda latere
Probra ventant. Egone, hac fallacis imagine pompae
Attonitus, fatuo caudam iactare popello,
Blandiri, prensare manus, contingere supplex
Genûa velim? Vulgi, sapiens, (vt caetera desint)
Arbitrio fasces capiam? Vulgoque licebit
Sceptra dare, aut vllum nostris decus addere rebus?
Quin neget imperium, meritis, ceu semper, iniquus:
Non tamen imperij ditione carebimus. Ipse
Rex mihi sum. Quòcunque leuis suffragia Campus
Verterit; in sese Sapiens latissima regna
Obtinet. Hìc iustis animum moderatur habenis,
Officij imponit leges, malefacta Nocentum
Vindicat, effraenes sensus, turbamque rebellem
Iura pati cogit: tum, si quà finibus hostis
Ingruat; haud virtutis egens signa obijcit, et vim
Viribus, arma armis, casus ratione retundit.
At rutilum dextrae pondus, Meliboeaeque longè
Purpura: nullus honor solij: stipantia nusquam
Pila: nec augusti frontem diadematis aurum

Vade retro

Vade porro