Arua super medio nubes volat aethere, iamque his,
His modò vitales succos, animaeque virentis
Nutrimenta cauo diffundit ab vbere terris.
Aut qualis, Phariae terrenus Iuppiter orae,
Gurgite foecundo siccos descendit in agros
Nilus, et aestiuo Pelusia rura Tonanti
Succensere vetat. Pandit gauisa beato
Diluuio Aegyptus gremium: quàque aureus egit
Amnis iter, sparsitque gradus, socia agmina iungunt
Alma Ceres, mitisque Pales, viridesque Napaeae,
Cumque opibus, Spes discinctae, Cultusque, Decorque
Et resoni plausus populorum: iamque nouatas
Hortatur falces: iam sedulus horrea laxat,
Flauentemque tibi messor promittit, Osiri,
Flauentem tibi, Nile, tuo de rure coronam.
Haud secus Actaeae totam se diuidit vrbi,
Perque inopum gremium exuperante refunditur alueô
Nescia stare Viri pietas. Nil explet amantem:
Nil animo satis: augetur, dum spargitur: et, quò
Latior excursus; (dictu mirabile) maior
Impetus est. Dandi semel explorata voluptas,
Pulcher hydrops, alijs sitiens, noua pabula quaerit,
Nec donasse putat, geminet ni munera: iamque
Plus debet, qui praestat opem, plus accipit ipse,
Largiturque sibi: pleno ceu gurgite tota
Pectus in authoris redeat, quae pluribus inde
Per populum latè manarat didita riuis,
Gaudiôrum eluuies. Cur non huic prodiga cunctos
Lydorum, atque Arabum census, et quidquid vbique
Flumina seu voluunt auri, seu ducitur alto
Omniferae matris gremio, Fortuna, dedisti?
Crede mihi, humanum poteras, dum consulis Vni,
Demeruisse genus. Communia nemo negaret,
Communis spargenda parens quae, dona, tulisset. 37
37. O meritos gazis animos aequalibus vti,
Quàmque velint, haud posse minùs! O pectora curis
Regnorum, et vasti imperio dignissima Mundi!

Vade retro

Vade porro