Tempora temporibus coniunget, pensaque pensis,
Nunquam operum leuior, nullam sibi pace sequestrâ
Immunem assidui tribuens moliminis horam.
Aemulus at Cyri Sapiens, rerumque, Suique
Rite potens, medijs interseret otia coeptis:
Iamque aliquid, ratio ceu visa monere, negotî
Sumet; iamque, eadem hortari ceu visa, remittet.
Nulla cui pensum quippe est implere diurnum
Cura, sed ingenuo mentem excoluisse labore. 30
30. Proderit huc aliud, sacri quod carminis instar,
Graecia victuro Delphis signauerat auro, (a) [ERROR: no reftable :](a) Plin. lib. 7. Histor. nat. cap. 32.
Aebalij oraclum Sapientis, auariùs aequo
Quidquam optare vetans. Nec inanis pabula tantùm
Hic mihi luxuriae, gemmas, atque aeris aceruos,
Supremosque magistratus, dominasque curules
Concipias. Nihil humanae inter praemia sortis
Immodico Euthymiae cupidis ardore vouendum:
Non dexter studiorum, ad quae vel sedula virtus
Impulerit, successus: opum non copia, simplex
Quas sibi mortalis vitae desiderat vsus:
Non animi non ipsa quies. Quid talia namque
Rettulerit iusto votorum limite claudi:
Si nihilò secus, ac, vanis quae caetera vulgus
Prosequitur votis, inhiantia pectora turbent?
Gemmeus, an luteus crater nil distat; vterque
Noxia dum pariter labris aconita propinet.
Qualibet anxietas descendat origine; nunquam
Non erit anxietas, nunquam non triste venenum. 31
31. Nec mihi mens ideo Sapientem fingere, duri
Mnasiadae qualem fingebat porticus, omnis
Indocilem sensùs: qui funera spectet eodem,
Quo ludos, animo, nihil et discriminis inter
Bella putet, pacemque. Procul tam tristia monstra,
Deucalionei totum de semine primo
Marmoris ingenium crudis retinentia fibris.
Aemula non adeo anguicomae fert oribus ora

Vade retro

Vade porro