EVTHYMIAE Liber Sextus. 1
1. Iamque tot emensus vada caerula, condere fessam
Ilicet optato meditabar littore pinum,
Et longi comites cursùs dimittere musas.
En alij fluctus, aliud maris aequor arandum.
In medium reuocor. Sacris attollere visa
Ex adytis caput, ipsa nouos Sapientia vati,
Plenius vnde trahant, docui quae caetera, pondus,
Augusto monitus Dea suggerit ore: tuisque
Haec, ait, appendix veniat suprema libellis.
Parendum Superis. Reflectite lintea, iussos
Neu pigeat mecum (breuis est via) tenere cursus,
Aoniae Comites. Illimi gurgite purus
Bellerophontei sic vobis Praepetis humor
Vsque fluat: sic ipsa suas concedere vestris
Faticinas iubeat quercus Dodona viretis. 2
2. At quę prima nouo reuocamur in ęquora cursu?
Haeccine, tot circùm quae consita puppibus, et quà
Nautarum assidui cursus atque agmina feruent?
Nulla minùs. Quin ipso adeo hoc de limite primùm
Auersis nos Diua iubet decedere proris:
Nec magis aut Siculo latrantia monstra Profundo,
Aut concursurâ horrendos Symplegade fluctus,
Quàm comitum tot vela, ducemque horrescere turbam.
Ambiguis igitur (prima haec oracla) regendum,
Tranquillae cui pacis amor, se credere vulgi
Sedulus auspicijs caueat: neque rectius illud,
Errantûm quod plura notant vestigia, dulcem
Ad metam sibi fingat iter. Praeneste supinum

Vade retro

Vade porro