Edomuit fastus, orbemque implere minantis
Perfida Bistoniae Leopoldus cornua Lunae
Fatali retudit dextrâ, et victricibus armis,
Maximus Europae vindex. Quae saecula tantum
Ausa forent sperare decus? Vix gaudia credunt
Nostra sibi: vix ipsa capit victoria sortem,
Qua fruitur: necdum funesti tota recessit
Temporis effigies, quo centum Thracia regnis,
Centum Asiae populis curua ad vexilla coactis,
Diluuium horrendum Martis, totumque Memetem
Hungariae infudit trepidanti. Immensa sub armis
Aequora delituere. Tuum iam Graecia Xersem (a) [ERROR: no reftable :](a) Vide Herodot. lib. 7.
Credidimus, siccosque vadi Lissumque, Scamandrumque,
Eoâ superante siti. Non axe niuali
Barbarus hostilem fremitum atque immania turbo
Murmura continuit. Germana ad claustra tonantem
Eridanus longè pater audijt, audijt ingens
Larius, et totis horrescens Albula ripis,
Quique supra Hesperiam pontus, quique alluit infra.
Et potuit forsan, Latiae sanctissimus Vrbis
Ni Pater inuictis flexisset sydera votis,
Austriaci, heu, potuit columen sub pondere tanto
Imperij cecidisse: Arctoo e vertice pronus
Hesperijs potuit Strymon se infundere campis,
Maeoniumque Istro Tyberim, septemque Latinas
Edomitis septem iunxisse Trionibus arces.
Sed timor hic olim. Melior nunc altera versis
Rebus adest facies: plenum post Nubila solem
Cernimus. In vacuum tam saeui turbinis horror,
In ventos tumidi crepuerunt vota tyranni.
Caelestum arbitrijs, et ferro iudice, subter
Belligeram Mundi decisa est causa Viennam.
Momentum fatorum ingens, arx vna sequestris
Moenibus Occiduum hinc texit; confregit Eoum
Inde Orbem. Clypeo tua mansit tuta sub illo
Libertas, Europa: tuus subsedit ad illum,

Vade retro

Vade porro