Ceu tibi germanum valeas depromere nomen:
Eloquium tereti verborum claudere gyro:
Et iam Rhetoricae spatiosa per aequora pleno
Effusum volitare gradu; iam legibus orsa
Pierijs, nexuque pedes vincire decoro?
Aerios famae strepitus, ventosaque vulgi
Murmura quem Ratio docuit contemnere, norit,
Nesciat haec, minimo sanè in discrimine ponet.
52. Heu quibus incassum studijs mortale fastigat
Se genus! In reliquas si quantum temporis artes
Consumpsise iuuat, medicandos pectoris aegri
Ad morbos, sensuque animi ratione regendos
(Par vbi curarum pretium) conferre liberet;
Vt facili planoque magis tunc tramite vita
Curreret! Vt breuius quaesitae ad limina pacis
Ferret iter! Quò nunc per taedia longa viarum,
Mille per ambages, labyrintheosque meatus,
Vix serò (atque vtinam vel serò) appellere fas est.
Quaerendâ sic materie, qua gaudeat, ipsum
Absumit, gaudere animus quo debuit, aeuum:
Quàmque frui, steriles mauult vsque addere fructus.
Quìd per multiplices adeo discurritur artes?
Quò tantus labor, et sitis infinita sciendi?
Scire sat est, Homini syncera ad gaudia nullis
Cecropiae, aut Latiae studijs opus esse Mineruae.
53. Quis verò ille gradum, deiecto nubilus ore,
Corripit? Incessus quantùm, vultusque minatur,
Fabricio ne desiliat de ponte, verendum est.
Compellare hominem iuuat, atque exquirere causas.
Heus bone, quae tanto miserum sors aspera luctu
Exagitat? Retices? Cunctaris? Lumina vertis?
Iam satis est: miserum ne coge in verba pudorem.
Quod petimus, certis facies tua vocibus vltro
Eloquitur, peragitque vices sermonis imago.
Rem teneo, licet ipse neges. Hic nempe nigranti
Concretus Meroe color, haec tubercula frontis,
Necnon phyctaenis atque exanthemate rubro

Vade retro

Vade porro