Aucupis in fraudes, praetentaque fila Volucris,
Quò mage captiuas infelix concutit alas,
Argutumque mouet caput, et trepidantia crura;
Firmiùs hòc visco, laqueisque tenacibus haeret?
Casibus haud aliter mens irretita malignis,
Dum furit immodicè, seque intolerantiùs aequo
Versat agens, laqueos adeo non exit; vt îjsdem
Se magis, ac magis impediat, luctuque prematur
Tristiùs ipsa suo, durae quàm crimine sortis.
Mitte igitur steriles gemitus, nullique futura
Praesidio ad vulnus pueris lamenta relinque.
Si verum excutias; tenuis plerunque dolere
Causa iubet: facis ipse grauem nimiamque, dolendo.
Est in Dalmatiá (Plinî saltem fuit aeuo: [a] [ERROR: no reftable :] Lib. 2. Hist. Nat. Cap. 45.
Ille author fideique caput. Nunc duret; iniquas
senserit an leges mutantis cuncta senectae,
Indigneae referant) altè submota recessu
Vmbrifero specus, et pendentibus horrida tophis.
Quò si sublatum per littora curua lapillum,
Ponderis aut minimi glebam demiseris; ingens
Protinus ex imo audiri fragor: omnia raucis
Turbinibus mugire, erumpentisque procellae
Horrisonus latè furor increbrescere. Pulsu
Cuspidis Aeoliae patuisse immania nimbis
Claustra putes: rapidosque aduersa in praelia fratres,
Vnà Eurum, horribilemque Notum, Boreamque niualem,
(Ne mea, ne pelago volitent tunc carbasa) fundi.
Tot tempestatum fremitus, caelique ruinas
Tantalus immissi lapidis ciet ictus: inertum
Scilicet appositâ mores animosque virorum
Effigie referens: quos quantulacunque sinistrae
Vis agitat sortis, minimoque extrinsecus icti
Vulnere, turbatis clamoribus omnia miscent,
Et caelum terris confundunt, aequora caelo.
Cum Sapiens contra durissima quaeque laborum
Arduus, immotus, ceruicibus Atlanteis.

Vade retro

Vade porro