Tisiphone? Nisi, Stultorum qui pectora turbant,
Oblatoque vetant fructu gaudere, timores. 10
10. Hanc adeo vitam, vitae sub imagine lethum
Seu magis hoc, priscis olim duxisse Mycenis
(Vera cano: vos o musae, et tu testis, Apollo)
Narratur veterum titulis generosus auorum
Andremon, censuque potens, felixque futurus,
Eumenidum sineret furor, et Rhamnusia vindex.
Namque tumens animi, et magnâ subnixus opum vi,
Pauperiem malè tutam, indefensosque premebat
Exemplis ciues immanibus, obvia quaeque
Legum audax, medijque repaguia frangere iuris. 11
11. Ergo, vbi nulla salus rerum, spes nulla furentem
Comprimere, humanisque opibus fiducia deêrat;
Offensum de plebe Aliquem sic aethera votis
Compellasse ferunt. O, qui mortalia, summo
Aeternùm vigiles stellati e vertice Mundi,
Seruatis, Dîj, facta, vicesque merentibus aequas
Redditis, in poenas cur dextera lentior? Aut quae
Sera adeo vestris patientia viribus obstat?
Scilicet immeritae Lipareo sulphure pinus
Fumabunt Rhodopes, et nil peccantia saxa?
Qui leuet infando pressas Andremone terras,
Nullus anhelabit Siculis fornacibus ignis?
Exhaustae nubes, torpebit frigidus aether?
At non ille Deos in praelia poscere segnis.
Quid pensi malesanus habet? Quid liquit inausum,
Intactumque, furens, scelerum? Per singula fando
Si ferar; ante diem sol vespertinus Iberis
Condiderit, tolletque iterum rediuiuus Eois
Fluctibus. En patrio, en ipsum me nuper agello,
Qui tenuis censùs caput, et spes vna tuendae
Paupertatis erat, nequicquam iura vocantem,
Depulit. Haec ego si tam barbara criminis expers
Supplicia expendo: vestro si liba sacellis
Annua, et exigui primaeuos ruris honores
Vsque tuli; seuate Pios, cohibete Nocentes

Vade retro

Vade porro