Naturae ceu sponte suae nil corpora laedant,
Nil animos: neque saevitiae verique doloris
Plus habeant, nostri vanus quàm pectoris error,
Inque suas poenas mens ingeniosa, maligno
Addit opinatu immeritis. Haec splendida dictu
Communis siquidem sensus ratioque refutat,
Cecropijs grauior Veri cortina magistris. 4
4. Id potiùs, nulli quod sit dubitabile, ponam:
Mentem hominis multum versandis rebus, et vtram
In biuij partem libeat, seu limite dextro,
Siue sinistrorsum flectendis, iuris habere:
Quatenus alterutrò spectantia plurima in illis
Iam falsa effingit; iam parua impensiùs auget;
Oppositis iam mista (Mali nil quando, Boniue
Syncerum penitùs Mundi concordia discors
Rebus in humanis patitur) quocunque remoto
Alterius sortis discrimine, pura seorsum
Concipit: hinc adeo vim, mensuramque doloris,
Fortuiti quo corda solent percellere casus,
Non tam luctificâ venientûm ex indole rerum,
Quàm varijs animi ducendam e sensibus, eque
Iudicijs, medias quêis res perpendimus ipsi. 5
5. Quae nisi vera forent; eadem cur fata sereno
Altera pars hominum, turbato ast altera vultu
Exciperent? Audin, quàm tristibus omnia circùm
Compita, perque domos iactetur nuda querelis
Pauperies: ceu sortis onus, quo maximus aether
Non grauior Mauri senis in ceruice recumbat:
Quoque superpositam semîustaque membra prementem
Enceladus nunquam, sapiens, mutauerit Aetnam?
Et tamen hanc Phocîon adeo complexus amicè est, (a) [ERROR: no reftable :] (a) Plut. in vita Phoc.
Dyrceusque Crates etiam quaesiuit; vt alter (b) [ERROR: no reftable :] Laert. in vita Crat.
Quantovis Macedûm mutare negauerit; alter
Toto etiam patrio redimi bene duxerit auro.
Si pereant merces; nullum se luget Auarus,

Vade retro

Vade porro