Innumeras lacerat ponti inclementia puppes.
Interea dum mille quatit praecordia curis,
Suspirare suos portum iubet aula clientes:
Per vada dum laeti multis infamia currunt
Naufragiis, contempta illis discrimina signant,
Immani dubiae fervere cupidine metae.
Meta honor est, portusque simul, sed quo aulica raram
Non laceram portu donat fortuna carinam.
Dicitur Elysiis tota ambitione petitus
Degere honor capis, Charitum quam plurima cingit
Blandities; grataeque flabris ubi mollibus aurae,
Omnem curarum tollunt venientibus aestum.
Hic aulae suprema quies, hic meta laborum,
Mille animis quaesitus honor: replet ille sereno
Elysium vultu: hunc lauri, diademata, fasces,
Pone iacent, veterum cerae, lituique togaeque;
Exercentque auras tituli, celebrisque per omnem
It rumor campum; dextramque ea fascina stipant,
Quae tot votorum iaculis, vel tangere solum
Ambitio terrena petit: maiuscula rerum
Nomina, Pontificum mitrae, Tyriumque galeri,
Purpureaeque decus chlamidis: tum denique sacrae
Maiestatis apex, sedisque insignia, Claves.
27 Quae tamen Elysiis, augusta ubi fulget honoris
Regia, adoratis exponat semita campis,
Expediam: Elysios duplex via ducit ad hortos;
Una minus calcata quidem, sed tuta, nec ullum
Passa viatoris spolio gaudere latronem,
Est via virtutis: crebris quae consita spinis,
Obsita dumetis, rigidis asperrima saxis,
Omnem etiam ambiti gustum quae frangit honoris:

Vade retro

Vade porro