Numinis o sanctae, cuiusvis languida lucri
Umbra fugat leges: homini quasi maior inesset
Vis animi qua sceptra regat, qua regna gubernet,
Quam, procul est Coeli ut Rector divinus adaequet.
En sapiens terrena animus quam turpiter errat!
Cui stat sola status ratio, ratione laborat.
30 Non est regnorum augmentis adversa Quirinae
Doctrinae probitas: pravis affectibus obstat
Illa, nec humanas patitur brutescere mentes.
At quoniam vehemens in tantum excrevit habendi
Ardor, ut insanus nulla velit impetus iste
Lege premi; cum Coelestis sibi regula verbi
Obicitur, ratione reos quae corrigit aestus;
Haec sua vel princeps, vel forte minister avarus
Damna putans, clamat: populis non esse regendis
Appositas Christi leges: vel sudet honori
Ambitio, pravisque viis ascendere tentet;
Vel nimia caecum si forte libidine pectus
Aestuat; obscaeno cum vera resistat amori
Religio, clamant: non has pro principe, morum
Inscribi tabulas: sic cum brutalibus obstat
Moribus; augmento regnorum obstare putatur
Christi invicta fides, aeterni regula veri.
Pellat avaritiam princeps, contentus honesto
Igne, cupidineas solitas pervertere reges,
Condemnet flammas; atras depellat honoris
Ambiti nebulas; clara tunc mente decorem
Laudabit Christi fidei, dicetque regendis
Imperiis, Graium minus advertisse Solonem.
Qui fidei est author, pariter definiit idem
Et regna, et reges; quorum progressibus aptam

Vade retro

Vade porro