Quam meruit cunctis, obsistere regibus olim
Depositae fidei, quam vi non iure dedere.
Verborum simili se maiestate tuetur
Haeresis: his Christi maeritorum pessima ludit
Fraudibus interpres: nulli est iniuria regi
Nec pravo Romana fides: vis subdita saevos
Sustinet, ulcisci indocilis sua damna, Nerones.
Haereticis faveat tempus, factoque probabunt
Ius esse in reges: verum est: calet omnibus una
Vera fides, vel nulla fides: hinc discite reges,
Quales expediat regnis adscribere cives.
26 Non ignota loquor: mihi tota Britannia testis:
Gallica sacrilegas ostendunt lilia fraudes;
Pannonici testis praesens est ira Gradivi:
Testis adhuc propria fumans Germania clade;
Et Morini testes, testis Mosa, Moldava testis,
Exitio humani generis, quos haeresis omnes,
In proprios docuit gladiis insurgere reges.
Te primum solii nuper violata Britanni
Profero religio: cuius condigna superbi
Restat adhuc sceleris vindicta: hoc crimine necdum
Coelica sudavit Nemesis: nisi forsitan aequa
Ultio vesanam punit, (non lene flagellum!)
Tam densa verae lucis caligine labem.
Qua tulit hic celsos rabies sectaria reges,
Reginasque fide! Nemesim non desinit aequam
Scotus adhuc clamare cruor: nurus inclyta stirpis
Liligerae, perversa tua Bolenia proles,
Fraude perit; cuius nive candidiora Britannus
Colla, rosae insontis fato demessuit ensis.
Infandum facinus! sed quod docet impia sceptri

Vade retro

Vade porro