Tempore metitur spatium, felicibus alis
Transilit, aeternis quae solum diligit, ardet
Ille bonis, versatque suos ibi laetus amores.
17 Abdita mens cernique impar, quo flagrat ab igne,
Ostendunt oculi: nunquam discordat ab imo
Pectore pupillae radius: quos vitat amicus
Intuitus, mens laeva fugit: subtractaque prodit
Lux odium, faciles oculi testantur amorem.
Ac velut externae, qua mens studiosa docetur,
Naturae rerum, proprius securior index
Est oculus; nostrae fundo sic mentis in imo
Quid lateat, verax aliis pupilla revelat.
Quo censu mortalis honor, quo humana Thieni
Gloria, quo pretio fuerit trabeata potentum
Maiestas regum; si nescio; devia dicent
Lumina, quae culpae nullo terrore, sed alto
Contemptu quidquid non est Deus, inclyta Martis
Praemia, Coesareos sunt dedignata triumphos.
18 Quo vero splendor generis, quo pondere stirpis
Lux consanguineae, menti quo impressa Thienis
Stemmatis ambitio, et celebris prosapia cultu
Quo steterit, dicam: Ausonias diffusa per urbes
Fama Thieneum sparsit celeberrima nomen,
Virtutesque suas, et vix imitabile mentis
Angelicae exemplar, fervensque a Numine pectus.
Quae late sparsa est, movit percepta paternos
Fama lares: clarosque sua de stirpe nepotes,
Virtutum pellexit odor; quos grande vetustae
Prodigium spectare domus, proprioque micantes
Internas animi, vultu cognoscere dotes,
Et cognatus amor, virtusque audita trahebat.

Vade retro

Vade porro