32 Quae te deliciae, quis te tibi gustus opimae
Surripuit mensae, te Caietane quis ursit
Extremus sapor, ut partito pectoris istum
Impete nolueris, sed tota accedere panem
Spectatus fueris flamma? quae farrea Numen
Candida velabat, totum immaculata Thienem
Sphaera tulit; septique ista caligine Phaebi
Splendor, acervatis traxit praecordia votis.
Nectaris istius constans dulcedine, mentis
Fervebat pietas, coelestibus ebria donec
Deliciis, toto mersam se fonte videret.
33 Cum Caietanus panis speciebus arnictum
Intense coleret Solem; suus impiger ista,
Quam quaesivit amor, talem decerpsit arena,
Quam ventura etiam debebunt saecula palmam.
Nam quo summa Dei sub pane latentis haberet
Maiestas, oculis mortalibus invia, maius
Et decus et pretium; pompae exterioribus auget
Illiciis cultum: refero explorata: Thiene
Primus in hac fuerat visus sudare palaestra.
Is populo, sacram postquam florere synaxim
Doctrinae fervore suae, fructuque laboris
Impensi vidit; constans, ut mentibus hausta,
Haereret pietas; publicis exponere caepit
Angelicum precibus panem, fluit unde favoris
Prodigus aetherei Christum venerantibus imber.
Ut tamen excultis positus nitidissimus aris,
Luminis externi crebro fulgore micaret,
Lucis qui aeternae, tenui se panis in umbra
Occultat candor; multa face Numinis orbem
Obducti illustrat; quo mens humana, patentes

Vade retro

Vade porro