Insula lunato Phebea asserta tyranno,
Visa metu Adriacum fuerat turbasse Leonem,
Sollicitum; ne post tantae praeludia palmae,
Immissos Venetis Thraces ditionibus enses
Lugeat, et Rhodio nutet sua purpura fato.
Quis metus hic habuit populos, cum plena trophaeis
Regnorum, et nostri crevisse stupore veterni
Barbara Bistonii spectarent cornua signi?
Quod mox crediderint, dirum illatura propinquis
Urbibus excidium, sacris circumfluus aris
Ostendit pavor: afflictos ubi certa recepit
Spes animos, precibus pietas armata Thienem
Repperit authorem, Venetam bene providus urbem
Instruxit pugnare piae qui robore vitae,
Et votis placare Deum, quo vindice nostri,
A Luna faciles nutant Othomannide reges.
Flagitiis docuit nostris hostilia niti
Arma, triumphantem nostris plus Bistona noxis,
Quam propriis fore tormentis: Metanaea piatam
Si culpa exuerit mentem, vis impia robur
Amittet, lotisque isto baptismate culpis,
Fas erit immites thracum sopire furores.
Erexit pia deiectos facundia cives,
Spemque animis hausere, trucem exarmare tyrannum
Effusis Coelo precibus, vitaeque prioris
Supplicio, iustaque animi post crimina, poena.
26 Tunc hominum quaevis, sacras properabat ad aedes,
Conditio: rara illa quidem, cui more fluentis
Temporis, (haec animas afflat caligo) pudori
Est pietas: templorum aditu quos altera privat
Relligio, quam fallendo vel inepta diei

Vade retro

Vade porro