Quae tulerant lucem, stabili spectatus amoris
Intuitu, noctis reliquum constanter adorans.
22 Versarunt tacitam postquam felicia mentem
Prodigia; et sensim dulcis suffunderet imber,
Rorantes oculos; forsan distare micantem
Non procul Auroram, quae non modo nuntia veri,
Sed felix etiam facta est Nutritia solis,
Rore suo geminum dederat praesagia lumen;
Ecce tenebrosam quaedam lux candida noctem
Occupat: obstupuit lucem, creditque Thiene,
Advenisse diem: sed mox comparet Eoa
Splendidior stella, divini baiula solis,
Atque eadem Mater; qualemque puerpera Virgo
Edidit infantem, manibus coeleste Thienis
Deponit pignus, purisque amplexibus offert.
Virginis obsequio praesens adstabat, humatus
Non procul inde senex, olim Davidica nati
Cui habitanda dedit Bethlem spelaea Tonantis:
Innumerae circum mentes, miranda Thieni
Maiestas aderat. Sed quis mihi flammeus ora
Calculus absolvet, tanti miracula facti,
Si rudis exponam? refert quis gaudia mentis
Caietane tuae? quis linguae fervida dicet
Verba, quibus pura natum de Virgine Verbum
Alloquio dulci affatus? quis scribet amoris
Oscula, libatas proprio de fonte quis edet
Delicias mentis, quae velox penna favores
Expediet, quos iste hospes tibi contulit infans?
Nil tamen est mirum, Charites describere tantas
Si rudis ignorem, quando sublimia nescit,
Ipse etiam expertus sua promere dona Thiene.

Vade retro

Vade porro