Praesulibus Romana fides; pastoris inepti
Desidies proprioque parum vigilantis ovili,
Haereticos neglecta trahit custodia morsus.
Hinc fidei plagae, falsae hinc deliria sectae,
Hinc morum labes; quae primum ut toxica pravus
Concepit sanguis; totius certum inde resultat
Corporis exitium: dignae te praesule curae,
Caietane petunt; de te sibi curia magnum
Promittit nomen; publicae te vota salutis,
Te nutans pietas, virtuti subditus ipse
Te compellat honor: non hoc debetur eremo
Pectus; et ignavas assueta adscribere mentes
Claustra, suum Latiae mitrae rapuisse Thienem,
Christiadum publica plangit Respublica poena.
Ut Christi sincera suo reddatur honori,
Relligio, quod tu, debentque optare quod omnes,
Quos peregrina fides, quos nil sectaria laesos
Horruit impietas, angusta abscondita Cella
Non faciet virtus: fractus claustralibus Orbis
Non eget ascetis, propriae quos una salutis
Cura, nihil publicis patitur succurrere damnis.
Consilium praeceps! aegro te subtrahis Orbi,
Fortis Atlas: collapsa pio statuenda labore,
Si virtus hominum, pravos si pellere Cleri,
Intendis mores; non hoc dabit abdita claustro
Pauperies: publicae luci subtracta, salubres
Non mittit radios virtus: lucebit Olympo
Phaebe sola sibi, tegitur si nube; nec ullus,
Non visum laudat radiis splendescere Phaebum.
Sic virtus spectata trahit; cui demere lucem
Affectans, dignam intendit quoque demere laudem.

Vade retro

Vade porro