Iudicium, qui mortales plerumque fatigat,
Excaecatque oculos atomus, fatuaque paventes
A ficu; (sine qua vix te conversus adorat
Zachaeus) monitis doctus coelestibus, audax
Calcarim; tibi palma, tuae sit debita IESU
Gloria virtuti: tua nam quae indebita donat
Gratia, quaeque animis aptat lucentibus armis,
Adversus nostri generis dat terga strategus.
Laetus ut intonso pascit quem flore Cythaeron,
Agnus; inexpleti ventrem, cum forte petitus
Dente lupi, et cauti studio pastoris, edaci
Furi viva rapi potuit sine vulnere praeda;
Redditus assuetis hic liber ovilibus agnus,
Sollicitam custodis opem, deiectus ad imas
Commendat plantas; cui si natura dedisset
Ore loqui, grata vitae data gaudia lingua
Efferre, et validum praesenti in funere robur,
Pastoris cantare sui, meritumque perenni,
Servatae pecudis, vellet constare trophaeo.
Haud aliter funesta animae cum instaret Erynnis,
Servata Caietanus sine vulnere vita,
Non sibi, sed soli, cedit cui laurea Christo,
Perpetuae laudi, prostrati cordis in ara,
Tartarei appendit constans anathema triumphi.
8 At fera Tisyphone moestum remeabat in Orcum,
Lenta gradu, laesaeque dolens dispendia famae,
Victa Thienaeo, proprias quod Marte probasset
Imbelles iras; nec quae sibi suasit amicus
Arma furor, firmum norint prosternere pectus.
Illa ego, dicebat, stygii quae chara parentis
Nata cruentatum bellis fatalibus Orbem

Vade retro

Vade porro