I soror, huic Stygiis fibras insperge venenis,
Sopitasque suo cordi mundi ingere flammas:
Delicias numera, locupletis commoda census
Suggere: sed prona quo te magis audiat aure,
Dic: nil divitias, Coeli quo Numen adoret,
Officere; et Coelum reges, et Sydera calcant;
Cum malesuada tamen multos sub tartara trudat
Pauperies, quae saepe lucrum praeponit honesto.
Ancipitem cum forte istis titubare videbis
Illiciis, non huic subito cui fidis Achilli
Succubuisse puta; sed vivas obice formas,
Quas vel Mundus amat, vel queis piceata voluptas
Illaqueat: si respuerit, constantius urge,
Illusum donec feriant tua spicula pectus
Prostratusque solo damnet nova coepta Thiene.
2 Nec mora; Tisyphone senis accessura Charontis
Sulphuream lethem, picei vada turbida stagni
Ascensura, dolis nunquam exarmata, recenti
Nequitia solidat pectus; subitura duellum,
In quod tartareas fraudes, omnesque lacesset
Vipereos morsus, ipsumque armare furorem
Sollicita, orcinis animum versantibus hydris.
Tisyphone stygiam male sic animata paludem
Cum peteret, tremuere undae, nigriorque iacentes
Defluus ad ripas, fraudem praesagiit humor.
Illa furens, nec lenta gradu transvecta palustrem
Navigio lethem, nostrum cum venit in orbem,
Vidisses nasci noctem; et praeeuntibus umbris,
Infamem ascensum Pharias aequasse tenebras.
Illa sed assumens mentis figmenta dolosae,
Dissimulat noctem: lucisque induta figuram;

Vade retro

Vade porro