Ad postes vigili, exponens funesta Megaerae
Fata, insperato turbavit tartara Marte.
Caietanus, ait, cuius fama impigra pergit
Ausonias clarum nomen vulgare per urbes,
Bello Erebum, bello Plutonia regna lacessit.
Formidata Stygi tenues protensa per auras
Iam vexilla rotat; fatalis tessera ligni
Armigero certos spondet de Dite triumphos.
Adversi, referunt, princeps est machina belli;
Paupertas: summi fiducia certa Tonantis
Altera: egestati sociata silentia, totum
Componunt Martem. Necdum haec audita Gradivi
Fulmina, subiungit Pluto, incertamque fatigat
Consilii mentem, innatasque recolligit iras;
Pauperiemque stupet palmas sperare silentem.
25 Hic ego Pieriae monitus sed voce Thaliae,
Et peregrina canam generosi robora caetus,
Et pulchra in verbis pandam mysteria linguae.
Est antiqua, simul nullaque piabilis unda,
Improbitas hominum, quos summus in astra vocatos
Coelicolum rector, sontes sub tartara trudit;
Quod mentis decus, et iustae rationis habenas
Exuerint brutali animo; aeternique nitorem
Luminis infusum, caecis mutaverit umbris,
Noxia progenies: et tantae labis origo
Est auri malesuada fames, quae mentis avarae,
Indefinita torquet praecordia flamma.
Ancipites hominum curas, et vana Thiene
Damnavit studia: et quo sese pendula ferret
Lux animi, monstravit iter; si debitus astris,
Haereret fixus curis coelestibus ardor.

Vade retro

Vade porro