Quo Stygias fraudes pressisti robore, dicam.
3 Sed tua non Helycon, neque iam tua Numina Cyrrha
Invoco, Castalias non amplius inclyta Divas
Praesidia imploro, non iam Permesside lustro
Ora Theti; vatem Coeli melioribus undis
Caietane fove: falsis data vulnera sectis,
Ingenium haereticae nunquam tolerabile fraudi,
Electamque Crucem, fundati insignia Cleri,
Virtutesque tuas, ductasque in Sidera palmas,
Et fastiditas certas, dabo carmine messes.
4 Ingemuit maestus nuper cum cerneret Aether
Coelestes hominum, diri Plutonis ob iram,
Tartareis fractas odiis, Acheronte furentum
Portentosa pati Furiarum incendia mentes.
Miserat immitem rabies inferna Megaeram,
Quae miserum obrueret taedis fatalibus Orbem:
Et prope iam verum nescire superba docebat
Mortales Numen; cum monstrum infame, nefandum
Evomuit, dulcem natum amplexata, scelesto
Laeta puerperio Styx improba. Caspia tali
Prole, peregrinis tigris paritura sub antris
Decubuit nunquam: nec tali barbara faetu
Excepere gravem lybicam spelaea leaenam.
Non ita Marmaricis audax leo saevit in oris,
Armeniasque tigres melior natura coercet,
Quam te monstrivoma pestis prognata gehenna,
Lutherum puto, qui stygiis qualem hausit ab antris,
Exhalere luem, foedaeque rebellia sectae
Semina, sacrilega coepit diffundere dextra.
Hic sacri expulsi vita cum caelibe ritus,
Proscripti superum cultus, Petrique suprema

Vade retro

Vade porro