Distrahor, insanitque chelys? Displosus in auras
Id festo strepit igne fragor, domitumque Scytharum
Agmen hyperborei reboant tormenta Gradivi.
Tandem animo ferus horror abit, nec gaudia differt
Mens Geticis olim acta minis, victricia laetas
Pila levant frondes, et per suspiria Thracum
CAESAREOS decorat Laurus Parnassia fasces.
Iunximus AVSTRIACO Hungarici comercia regni,
Et collum regale jugo, multaeque catenae
Pondera BVDA pedi sentit detracta, stupetque
Impositum crinale decus, sceptrumque, sed haerens,
Concutit, et tanto nescit bene credere voto.
Ite truces animae, quarum scelus intumet ipsos
In Superos, tandem tantâ didicisse ruinâ
Fas datur et Divos in bella ruisse lacertis
Vindicibus, numeroque suo supplesse cohortes
CAESARIS, ac esset meruisse stipendia votum.
Hoc actum prius ergo fuit, Phlegraea corusco
Cum rabies compressa Polo, post fulmina tantum
Iuris ut omne nefas, referensque gigantas in ausis
Agmen atrox habeat, repetatque ad bella Tonantem!
Sed quid opus moror? Ad votum Victoria nullis
Objicibus, nodoque haeret, nec fallimur ullo
Murmure, fessa viâ foliis enarrat anhelis
Vt Iove devictos a CAESARE Laurea Thracas.
Insidiis quondam captam fraus barbara BVDAM
Obstrinxit sua vincla pati, nec talia jactos
Tot streperi post lustra Dei commenta per ignes

Vade retro

Vade porro