Virtuti teneris rigidae nutritus ab annis
Et doctae assiduus Palladis in gremio.
Divitiis felix, auroque opulentus avito,
Et late claris nobilis imperiis.
Nil nato, rebusque tuis favet ille, tuasque
Respuit invicto pectore delicias.
Cum magni Dominae Flavi sedet arbiter urnae,
Romani et mulcet jurgia cuncta fori.
Intrepidum sectatorem rectique, et honesti,
Nullae animum sordes, gratia nulla trahit
Quaeque solent puros hominum convertere mores,
Corruptum nullis ingenium illecebris.
Vile illi tua forma bonum, tua cingula ridet,
Et mage Cecropiae Virginis igne calet.
Junonisque supercilium, frontemque severam,
Mirum quam crebris laudibus ingeminet.
Hinc vocat insulsumque Jovem Martemque procacem,
Et Paridem tota damnat in Iliade.
Judiciumque illud, quo tu pulcherrima rerum es,
Increpat indignis, exagitatque modis.
Utque ipsos causas inter cognoscere Divos
Audet, et invitae reddere jura Stygi.
Instauraturum litem se mussitat illam,
Quo formae intereat fama decusque tuae.
Quoque tuis decedat honos altaribus, et te
Destituat Memphis, destituatque Paphos.
Quin et Alexandri jactat felicia summi,
Et furtis nimium tempora iniqua tuis.
Principe quo castis populis libet esse, pudetque
Dissimiles Domini moribus esse sui.
Nec tamen haec tu tanta time, satis ille superque
Alterius discit providus esse malo.

Vade retro

Vade porro