Bartholomaei Aurii. Epitaphium
Auri docte tuum stat circum Fama sepulchrum,
Et quatit adsidue, nec tamen inde volat.
At si forte loco decedat nuncia veri,
Non satis in cineres tantula terra tuos.

Mariani viri magnanimi Epitaphium
Non acies Mariane tibi nocuere, nec arma,
Sparsa nec Aegaea Barbara classis aqua.
Omnia quae prima vicisti pene iuventa.
Dux bonus, et prompta miles in arma manu.
At soles, hyemesque diu sub pellibus actae,
Dum toties dubias isque redisque vias.
Et modo Threicias orator missus in oras
Exequeris regis libera iussa tui.
Et modo discordes coniungis foedere gentes.
Et modo ad Insubres, Euganeosque redis.
Sic procul a patria nos deseris. Et breve saxum
(Heu lachrymae) cineres caelat, et ossa tua.
At quocunque solo, coeli quocunque sub axe
Maior et invidia, grandis et umbra iacet.

Decessit Mantuae Carpetanorum in Hispania, incredibili Philippi regis dolore, cui ille charus, Acceptusque erat. Elatus est splendidissimo apparatu, omni fere Hispana nobilitate funus prosequente.

Leonorae Etruriae reginae, et filiorum Epitaphium
Flavicomo Garfiae, et purpureo Ioanni
Cum Leonora parens solveret exequias.

Vade retro

Vade porro

---

Pir, Didak (1517 – 1599) [1596]: Cato minor, sive disticha moralia, versio electronica, versus 5366, verborum 40443, ed. Neven Jovanovic [genus: poesis - carmen; poesis - elegia; poesis - epigramma; poesis - ode] [numerus verborum] [didacus-p-cato.xml].

---