Hispania in Momum.
Illa vetusta nimis, chartisque abstrusa facessant.
Quaeque adeo iam sint tempora, Mome, vide.
Sive oriens, seu iam Titan declivis adorat
Ille meas Aquilas et (pia signa) cruces.

Eadem Hispania in Zoilum verpum.
Tibi tantundem praecidant Zoile linguae,
Quanto verpa minus mentula pellis habet.
Quod procul Hispanis iampridem a finibus erres,
Hispalis ignipotens, non ego caussa feror.

Mittit dono parpaiolam Gallicam.
Cappa coronatum, delapsaque lilia coelo,
Gallicus expressit nummus in aere brevi.
Exiguum munus, quod si mutaverit auro,
χρύσεα καλκεῖων magne poeta dabis.

De Macarello, et Othomano.
Par luctatorum franca desudat arena,
Hinc Macarellus, et hinc Aeduus Othomanus.
Tertius accurrit Matagon. Macarelle facesse.
Oppugnare duos, Herculis iste labor.

Ad Matthaeum Benessum Rhacusanum Rectorem.
Ergo sextiles frustra venere Kalendae,
Et tot nostra ferent irrita vota Noti.
Ingratae Musae si nunc Rectore Benesso
Deseritis vatem, quando feretis opem?

Ad eundem.
Cum meditor frustra nova carmina Phoebe canenti
Affer opem, dixit, quam mea Musa negat.

Vade retro

Vade porro

---

Pir, Didak (1517 – 1599) [1596]: Cato minor, sive disticha moralia, versio electronica, versus 5366, verborum 40443, ed. Neven Jovanovic [genus: poesis - carmen; poesis - elegia; poesis - epigramma; poesis - ode] [numerus verborum] [didacus-p-cato.xml].

---