GASTONIS FOXAEI EULOGIUM.

Gasto Foxaeius homo Lusitanus ab Aquitanis Regulis oriundus, omnium sui temporis Theologorum facile princeps habitus est. Linguarum praeterea multarum cognitione claruisse traditur. Nam praeter maternam Lusitanam, et avitam Gallicam, Hebraicam, Latinam, et Arabicam exacte calluit. librum in septem particulas distinctum (ita enim inscripsit) composuit. et ut plerique existimant, Arabice. Mauris enim ea tempestate maiorem Hispaniae partem occupantibus ea lingua omnium fere Hispanorum communis habebatur: in prioribus tribus de Deo, et animorum immortalitate ita copiose scribit, ut non Christianas modo, verum et Platonicorum omnium bibliothecas excussisse videatur. in reliquis de concordantia Sibyllinorum carminum cum prophetarum oraculis, de coelesti beatitudine, de purgatorii et inferni cruciatibus, incredibili subtilitate, et pari facundia agit, hunc aliquot post saeculis librum, Petrus Galbanus Dionysii regis iussu Lusitanum fecit. Hic est ille Galbantis antistes Bracharenis, qui Caesaraugustae inter duos reges lautissime epulatus eadem die cibi gravitate, aut ut plerique tradunt, prae nimio gaudio expiravit, Michael vero Sylvius Cardinalis barbara interpretatione non contentus, Latinam addidit pure, sane, et ornate scriptam. fecit ille quidem, cum Romae essem eius libri legendi mihi potestatem, ut vero exscriberem. nondum enim typis evulgatus est, non permisit. suas enim margaritas (nam eo verbo usus est) vulgo communicare se velle constantissime negabat. porro

Vade retro

Vade porro

---

Pir, Didak (1517 – 1599) [1596]: Cato minor, sive disticha moralia, versio electronica, versus 5366, verborum 40443, ed. Neven Jovanovic [genus: poesis - carmen; poesis - elegia; poesis - epigramma; poesis - ode] [numerus verborum] [didacus-p-cato.xml].

---