Qui vere vitalem vitam agit.
Ipse hodie, tu cras, ut sors feret, ibimus ambo,
Ibimus ambo illuc, unde redire negant.
Nimirum miseris mortalibus omnis in usum,
Omnis et in certam credita vita diem.
Nec differre licet. stat lex adamante reposta.
Et revoluta semel stamina Parca secat.
Qui vero sibi, qui patriae, qui natus amicis
Vivit ita, ut nulli, sponte nocere velit.
Et contemptor humi volat altum, et numine in ipso
Iam propior coelo collocat omne bonum.
Ille licet nondum Polydorum aequaverit annis,
Iam super et Priami tempora patris agit.
Iam ventura sibi promittit saecula victor.
Quidquid agant, quidquid fata severa velint.
Haeret enim tumulum complexa, atque explicat alas
Aeternumque sonat nescia fama mori.

Vera foelicitas in quo consistat. *
Non ebur, aut aurum, bis tinctave murice vestis,
Non domus aulaeis nobilis Attalicis.
Non Campana seges, non fertilis uva Falerni,
Non Tyburtina villula culta via.
Faelices Melline dies, et libera duris,
Ut plaerique putant, otia ferre solent.
Nam quaecunque sibi fortuna obnoxia fecit,
Haec eadem fas est dicere firma parum.
Mens vero iustique tenax, contentaque paucis,
Quaeque suo unius pendet ab arbitrio.
Illa potest vitae comes, et dux esse beatae,

Vade retro

Vade porro

---

Pir, Didak (1517 – 1599) [1596]: Cato minor, sive disticha moralia, versio electronica, versus 5366, verborum 40443, ed. Neven Jovanovic [genus: poesis - carmen; poesis - elegia; poesis - epigramma; poesis - ode] [numerus verborum] [didacus-p-cato.xml].

---