Dicat Aristoteles, semivir ille mea.
Qui cibus, et potus recte praescribitur aegro.
Nulla magis facilis nec medicina prior.
Si prodesse nequis, cur vis praeesse Philippo?
Ni vis digna pati verbera, cede loco.
Ingenium servile haudquaquam horteris ad altam
Virtutem, gaudet serpere porcus humi.
Balbe decem lustris exactis sobrius esse
Incipis, et caste vivere, sero sapis.
Vanum, et ridiculum, quod Timon alter haberis.
Verius id, quod te Naevole nullus amat.
Virtus, et fortuna aeque celebrantur, et ista
Pellaei iuvenis, Caesaris illa comes.
Ulcera si pateris, passus quae rector Achillis,
Cur medicas nobis vis adhibere manus?
Cum sedet et mulier suspenso cogitat ore,
Nate cave, sanum cogitat illa nihil.
O quoties prodest inimicus, et admovet acres
Ingenio stimulos, nec sinit esse pigrum.
Sit procul illa facit turpem quae corpore quaestum
Foemina, sordet enim sus ut amica luto.
Galla cibis onerat ventrem ter luce, quid ergo?
Si ventrem exonerat ter quoque Galla valet.
Ut virtutis honor comes est, ita dedecus illi,
Cui vitium cordi est, ad latus ire solet.
Ni cesses haurire, cito deplebitur omnis,
Quamvis sit puteus iugis, et altus aqua.
Si pius est, ut ames, pietas iubet ipsa, parentem.
Si secus hunc etiam ferre necesse patrem.
Ostendes medicum dignum philomuse Galeno,

Vade retro

Vade porro