Qui medicus nullam mercedem poscit ab aegro,
Hunc medicum pretii nullius esse puto.

Bis septem post lustra valete, et plaudite amici.
Acta mihi est vitae fabula, Priscus ait;

Haeredes gaudete, pater decessit avarus.
Non sibi, sed vobis vixerat ille senex.

Electus iudex caussam defendit amici
Sic Catus, ut salva iudicet ille fide.

Quo ducit fortuna, illuc puer ocyus ito.
Ne fremat, et rapta te trahat illa coma.

Cura Iovis sumus, et votivas ponimus aras,
Esto procul, quisquis relligione cares.

Aut rex, aut regi ignotus, vox aurea certe,
Dignaque tum magno, tum sapiente viro.

Formicas imitare piger, nam messe sub ipsa,
Quod mox acris hyems postulet, ore trahunt.

Dux, et miles adest, instructaque classis, et aurum,
Et fortuna premit Caesaris. hostis abi.

Nec tu laudaris venalem in Rhetore linguam.
Nec mihi formosa est, corpore si qua meret.

Festina lente. surgant licet undique fabri,
Non tamen idcirco luceat ante diem.

Commissum sibi Belga locum, dum fervet Enyo,
Aut tenet, aut anima deficiente tegit.

Quae duo verba senex incidit Graecus in auro,
Est operae pretium discere, disce mori.

Dum formica novis audax se iactat in alis,
Praeda fit, ingreditur tutior illa solo.

Exosus venerem, et plumas, peregrinaque vina

Vade retro

Vade porro

---

Pir, Didak (1517 – 1599) [1596]: Cato minor, sive disticha moralia, versio electronica, versus 5366, verborum 40443, ed. Neven Jovanovic [genus: poesis - carmen; poesis - elegia; poesis - epigramma; poesis - ode] [numerus verborum] [didacus-p-cato.xml].

---