Vincat et extremis Tulem quoque finibus orbis.
Hoc immane genus Terra Enceladoque parente
Progenitum, cui nulla sitim haec opulentia tollit,
Postquam terrarum diro potietur amore,
Dehinc tentaturum (si fas est credere) caelum
Montibus impositis conscendere teque supremis,
Rex hominum diuumque pater, depellere uelle
Sedibus, etherea sanctosque in parte locatos
Deiicere, et pedibus subiectas trudere in oras.
Nam uiolat si iura deum, populumque fidemque
Persequitur saeuo uelut atrox bellua morsu,
Nonne putes, dirae si plena potentia menti
Afforet, ethereae caelestia protinus arcis
Sceptra tibi eriperet? Quae nos iam maxima cura
Sollicitat uariosque metus magnosque labores
Ingerit, instantem dum tristia fata ruinam
Obiiciunt. Tam grande nephas, discrimina tanta
Quem non comminuant? Tua quem fidissima plebes
Imploret uentis pelagoque excussa furenti
Naufraga? Laedaeos fratresne, an Prothea formas
Fingentem uarias, lituo Tritonaue cinctum,
Seu forsan nigri dominum Plutona barathri,
Aut geminam prolem [ERROR: no reftable :] Post prolem deletum est Barat Latonae, aut Martis inanes
Belligeri sonitus, priscorum numina uana?
Quae quoniam impensi contempsimus, undique certis
Hostibus opprimimur, nobis neque Sarmata nec Thrax,
Non Hierus intonsus, non est Arimaspus amicus:
Quae faueat, toto nulla est gens impia mundo.
Heu, quod deterius, mutuis Christiana propago
Decertant odiis inter se; plurimus armis
Interiit populus: testantur sanguine tincti
Mincius atque Athesis, Benacus [ERROR: no reftable :] Correxi ex Bonacus 12 et ipse cruore
Creuerat humano, pulchrae pars denique multa

Vade retro

Vade porro