quod usu venit ut ille videatur peccasse qui passus est injuriam. Ab excidione rerum mearum scripsi aliquot dialogos quorum nonnulli exierunt in vulgus, nunc etiam unum habeo in manibus; nulla tamen in his mentio fit cujusquam neque regis neque privati; misissem hunc tibi si esset emendatior. Litteras, quas scripsi ad reverendissimum dominum Transsylvanum, avunculum tuum, si recte legantur, nescio cur possint quemquam offendere quod in his et modestiam et candorem et gratum animum meum facile est agnoscere. Sed ita mecum inpraesentiarum agitur ut omnia mea dicta et fata in deterius interpretentur. Deus me his exercet malis quae arbitror esse remedia si aequo animo ferantur. Scias me adhuc esse captivum, alioqui non deesset mihi receptus rerum mearum. Amo tamen ac plurimi facio consilium tuum quod ex intimo proficiscitur amore. Quaecunque autem fortuna mihi acciderit, eam voluntate Dei concedi mihi non dubito. Itaque nec prosperis exultandum nec adversis dejici debere judico. Omnia nempe humana fragilia sunt et caduca mutationibusque obnoxia.