Tempus, et impulsu fortunae haud mota ruebat.
Sed prior insanos furibundae intercipit ictus
Et medium Petrus ludenti ostenderat unguem,
Pauperie lecta, Francisci veste recinctus.
O felix animi, o Croesi iam ditior aura,
Qui pedibus pressit fastus Acherontis avari.
Et famam spernit, degitque ignobilis aevi
Ut legat, ipse Deus quae nobis abdidit intus.
Cuncta quibus despecta semel mortalia sordent
Quotidie ambrosia divino et nectare pastus.
Hinc claustri petiit semotos ille recessus
Additus libris, dum mentis pabula carpit,
Felix propositi, studiumque ad fata secutus
Ultima, demum eadem moriens in vota quievit:
Et sic iam fratrum (quos condidit ante) superstes.
Susceptis liberis natu nam maximus horum
Effertur primus rara probitate Joannes,
Amplis iam Patriae perfunctus honoribus olim.
Post, utroque Simon sed iunior, occidit illum,
Orando quo non fuerat praestantior alter:
Idcirco toties Legatus obiverat olim
Ad summos Reges, habitus non futilis auctor,
Ambiguo quoties sententia dicta senatu est.
Nec tamen ille domum viduatam prole reliquit
Occumbens, modo quae laetissima tempora carpit.
Ast hic Musarum meliori cultor in aevo
Et pectus simul atqiie animos ad carmina dignos
Attulit, unde suos certator provocat annos.
Qualis olor placido lugens sua fata, Meandro
Dum cantus iterat, resonant loca, pulsus et amnis:
Et simul auditur circum querimonia late.
Nec terit ille vias vulgares: tollit in auras
Aspirans animo vis protinus enthea vatem.
Tunc animi bona complexus, facta inclyta cantu
Extulit: ut domito Alcides evaserit Orco.
Conatusque simul generosos inde secutus,
Et peregrina petit Gymnasia, desidis ultro
Otia dum vitae fugit, et notescere quaerit
Principibus: tendit, Romanam invisit et aulam.
Ast aversatus mores (proh dedecus!) urbis
Pendentis turpe et pulchrum discrimine nullo,
Inde solum natale petit, Patriamque requirit.
Enituit posthac ubi demum cognita virtus,
Et res commissa est fungenti publica porro.
Ad Reges toties dum iam Legatus obiret.
Saepe gubernaculo Patriae praefuit ille, (!)
Et Praetor iuri dicendo; haud futilis idem
Consiliis habitus, toties Rectorque Senatus.

Vade retro

Vade porro