Aut ista nostris thura succendas diis
Christumque verbis execrantibus nega,
Aut tute thalamum sponsa conscendas meum,
Sceptrique nostri compos et compar thori.
Hinc est salutis spes et ornatus tibi.
At si repugnans mente praefracta manes,
Tormenta tibi tum mortis exquiram novae,
Nec ulla toto vena manans corpore
Languente sensim spiritu sistet prius,
Quam vita plagis mille cruciata fugiat.
Nec ullus istos nervus artus colligat,
Qui non lacertos dissolutos deserat,
Prius rogata millies mors quam occupet.
Cat: Effunde quicquid saevus exigit furor!
Maiore quanto me malo confeceris,
Maiore tanto Christus ornabit bono,
Mihi ille sponsus, qui solum et caelum regit. 1356] sordet A, H 1189. 1374] H 1207 : languentem A. 1345] C 1671. 1346] B 1543; C 1673. 1357sq.] C 1684sq. 1361] Sen. Phaedr. 680sq. Cur dextra, divum rector atque hominum, vacat / tua nec trisulca mundus ardescit face? 1364–72] B 1554–62; C 1686–93. 1371sq.] Ricardus 2,285 Si nec adhuc cedit, si iussa venire recedit, / Si negat, exquiram tormenta. 1379–83] C 1695–700. 1380sq.] B 1564sq.
Te sperno, fictis qui diis subdis caput,

Previous page

Next page