In CroALa inventa

hic velim, non possum. Hic siquidem iam quicquid attuli mecum argenti pro sumptibus quotidianis erogavi, expendi, pignori dedi. Nec hucusque me hic continere potuissem, nisi me serenissimus princeps Ferdinandus aliquibus sumptibus adiuvisset.

Nec satis scio quibus erga miseros Croatos verbis, quibus modis, qua consolatione uti debeam, quum me sine certo auxilio rediisse viderint. Quae cum ita sint, excellentissimas celsitudines vestras humillime rogo dignentur mihi quodcunque dare responsum, ut ad infelicem patriam reverti eique tristem hunc nuncium atque funestum responsum reddere, vitamque meam in oppidis meis et arcibus, ut verus Christi miles, finire possim.

Illustrissimi, reverendissimi principes, domini mei observandissimi.

Ex quo novissimum hoc a Celsitudinibus Vestris responsum mihi datum est: quam primum totus Sancti Imperii principum senatus hic affuerit, qui quotidie expectentur iamque in itinere sint, fore, ut certum miserae Croatiae decretum mittatur auxilium, expectavi hucusque, sperans solicitus caeterorum principum adventum. Intellexique interim in hoc Croaciae negocio nescio quid per Celsitudines Vestras nunc statutum ac conclusum esse. Proinde excellentissimas celsitudines vestras toto pectore oro mihi intimare dignentur cuiusmodi ipsi Croaciae prestare auxilium decreverint, ut ego illis eo solidiorem spem aptiusque solatium afferre possim.

Praeterea simul cum predicto gratioso responso celsitudinum vestrarum nomine quingenti aurei Rhenenses, quibus me ex hospiciis redimere valeam, et a Serenissimo Principe Ferdinando ter centum mihi dati sunt. Insuper ab inclyto Nurenbergensi senatu (ut ipse est christianae religionis observantissimus) viginti bombardae quas archibusos vulgo dicunt et tanquam sulphuris mihi specialiter pro defensione castellorum meorum muneris nomine allatum est, quantum sedecim onerarii equi portare queant.

Pro quibus ingentes ago gratias: relaturus quaqunque potero via, precipueque quemadmodum et parentes mei et ego ab ineunte aetate ad hanc usque diem feci, non modo fortunas facultatesque sed etiam sanguinem contra atroces orthodoxe fidei hostes effundendo, donec omnipotens Deus me ex hac avocaverit vita, polliceorque me cum impiis Turcis nullum initurum foedus.

Ibo tamen et ad sanctissimum Adrianum Pontificem Maximum et ad alios christianos reges, principes ac dominia pro comitatus mei tutela ac custodia auxilia petitum quousque ipsum Sacrum Imperium provideat ut supra. Ego enim illum a Turcarum vi solus protegere nequeo.

Vade retro

Vade porro

Frankapan, Bernardin (1453-1529) [1522, Nurnberg]: Bernardini de Frangepanibus comitis Segniae, Vegliae, Modrusiique etc. Oratio pro Croatia Nurenbergae in Senatu Principum Germaniae habita XIII. Cal. Decemb. An. Ch. M.D.XXII, versio electronica, Verborum 2137, ed. Violeta Moretti [genus: prosa oratio - epistula; prosa oratio - oratio] [numerus verborum] [frankapan-b-oratio-croatia.xml].