Altior at cunctis surgit Malebranchius ingens,
cui pariunt decus errorum detecta pericla,
quos faciant ludos sensus fidentibus et quam
crebro mens vana fallatur imagine rerum.
Lockius et Clericus Logicen criticenque sagaci
mente oculoque sua quaerunt ab origine, mentis
excussa penitus natura et limite fixo,
in quo consistat nec vires exserat ultra.
Non tamen ignaro dormitantique legendi,
ut saepe a propriis transversum affectibus acti.
Nempe aliud facere est quidvis aliudque docere,
nec virtus eadem servare et dicere leges.
Singula quid referam? Aut quisnam tua, docte Thomasi,
quis merita aut, Rudigere, tua aut tua, maxime Wolfi,
dignis describat verbis aut vocibus unquam?
Nec tu, Crusati, nec tu, Poirete, silendus,
quem tamen in multis vexat fanaticus error.
Hoc agmen claudit clarus Genuensis, honori
quem tibi, Parthenope, nunc ducis habere magistrum.
Hoc monstrante, decem quam certo quinque bis aequat,
tam clare videas mentem mentisque recessus
et quidquid spectare oculis natura negavit:
Omnia tam recto ducit theoremata filo.
His ratio debet cultoribus, ubere foetu
quod foecunda magis divulsis stirpibus amplam
producit rerum segetem doctaeque resurgunt
artes, quae quondam misere iacuere, vigentque.
Quis tantam meritis nunc laudibus efferat artem, 393 cf. Lucr. 1, 1022; 5, 420 || 401 cf. Ov. am. 1, 5, 23; Ov. trist. 3, 7, 43 402 Wolfi] AII : Vuoffi AI AIII || 407 ducis] conieci : ducit mss.|| 416 tantam meritis nunc laudibus efferat artem] AIII2 : nunc encomiis meritis hanc efferat artem AII AIII

Previous page

Next page