Principio rerum Genitor quum ducere in auras
exemplum vellet mundi, quem mente gerebat,
principium quoddam posuit, quo clauderet uno
quove uno exirent cunctarum exordia rerum.
Inde mare ac terrae, inde ignis ventique volucres
prodierunt nubesque leves atque aurea caeli
sidera, tum stirpes plantaeque ac saecla ferarum.
Tum plerisque harum rerum – mirabile prorsus
divinae virtutis opus, licet inscia turba
non admiretur iam dudum adsueta videndo! –
semina virtutemque dedit, qua crescere parvo
de numero immensum posset genus omne creatum.
Namque unum farris granum committere sulco
si incipias, centum pariet, quae singula centum
terrae iterum mandata dabunt; ita pergito porro,
septima quum caelo volvente rediverit aestas,
quantum oculus longe ac late prospectat apertam
planitiem, flavis vestitam cernet aristis!
Et vento curvata seges velut unda resurget
subsidetque iterum pelagusque imitabitur altum.
Non illam centum messores caedere falce
iam valeant curva; disrumpent horrea messes!
Singula quid memorem, foecunda ut quaeque propagent
aetatem numerumque suum Naturaque gaudens
sit mirata sua se iam tum prole parentem?
Sed quoniam soli sibi noluit esse beatus
aeternus rerum Sator atque hanc ducere molem 24 cf. Lucr. 2, 333; 2, 1062; 3, 31; 4, 45; 4, 114; 5,430 || 25–26 cf. Ov. met. 1, 72–75 || 27 cf. Lucr. 2, 995 || 35 cf. Verg. Aen. 6, 116; 9, 312; Ov. met. 9, 680; Ov. Pont. 3, 2, 91; Ov. trist. 3, 3, 43; Prop. 4, 7, 71; Plaut. Amph. 803; Plaut Asin. 472; Plaut. Cist. 754; Plaut. Mil. 386; Plaut. Most. 63; 545; 963; Plaut. Stich. 544; Plaut. Trin. 162; 777; Ter. Haut. 345; Ter. Phorm. 937 || 42 cf. Verg. georg. 1, 49 26 prodierunt] exierunt AI || 44 aetatem] progeniem AI

Previous page

Next page