CroALa & LatTy: nodus

Nodus 1943 in documento reydax-i-epitome.xml

XXXI (1) Haud absimile fuit conamen illorum, qui sub adventum hostium fugâ se subduxerunt [: instar Nautarum, qui imminente naufragij periculo, relicto timone, per scapham enatare satagunt :] et quod metu, ac proprij commodi gratiâ factum, pro merito, et insigni fidelitatis suae tesserâ jactabant, quasi hostium dominatui se subjicere noluissent;

(2) Hinc transalpinum è non nullis illorum conflatum est Directorium quod adminiculante Petrobono, et Praesidum ignaviâ reliquis tergemini Dicasterij Senatoribus Pontopoli degentibus, et jure postliminij ad obeunda munia sua nitentibus, omnem administrandae reipublicae potestatem eripuit, donec consumptis pecuniis undíque conquisitis, benè saginati vires suas expediendis negotiis, et oneri ferendo impares ultrò profiteri cogerentur, reddendarum rationum immunitatem quaerentes.

(3) Inde pristina quidem Regiminis norma Pontopolim reducta, sed paucorum manibus ad interim concredita; quos non tàm propria, quàm favor aulicus, aut partium studia commendabant, relicto caeteris inani solatio, quod nec omissos pro reis, nec admissos pro insontibus habendos esse, declarabatur: indè nova discordiarum semina, & invidiae perenne nutrimentum [: quod extinguere potiùs: quàm augere praestitisset, néque enim alius discordiarum solet esse exitus inter claros, et potentes viros, nisi aut universus interitus, aut victoris dominatusCicer. in Orat. de Harusp. respons. et nulla domus tam stabilis, nulla Ci[60]vitas tam firma, quae non odiis & dissidiis possit everti :]Idem in Laelio. c. 7.

(4) ajebant praefatorum omnium Authorem, et architectum fuisse quendam [: non omni exceptione majorem :] cujus nomen scriptum reperiatur in Evangelio S. Joannis c. 4; fuêre tamen, qui technis et malignis artibus Grillifacij, nec non Blaesi clanculis suggestionibus multùm tribuêre: sed de his nil certi compertum habeo: Id tamen ausim dicere, quae suprà retuli omnium admiratione, paucorum autem approbatione passim excepta fuisse;

(5) et plané ad vivum adumbrata reperitur illa rerum facies per Balt. Gracian. in suo Critticon.Part. 2. Crit. 6. ubi scalam fortunae dignioribus ideò inaccessibilem perhibet, parceque la FAVEUR. Le premier Ministre et confident de la FORTUNE s’y tenoit postè. Ce Ministre tendoit la main à quelques uns pour leur aider à monter, mais jamais à un homme de bien: ni a un qui le meritât. il choisissoit tousiours le pire. des, qu’il apercevoit un ignorant, il l’apelloit, et laissoit attendre mille sages: et bienque tout le monde en murmurat; tout cela ne faisoit rien: car il estoit fait à entendre tout ce qu’on puvoit dire; d’une lieü il voyoit un’imposteur; mais pour les gens d’importance, et de probitè, sa vêue ne s’y arrestoit jamais, parce qu’il luy sembloit: qu’ils remarquoient ses follies: et qu’ils avoient horreur de ses chimeres, &c. Haec Jlle.

(6) Intereà prudentiores majori sibi honori duxerant, inter sui similes, et omissos potiùs quàm admissos recenseri: donec praeviâ inquisitione generali de cujúsque meritis, et pondere aequius judicium, et novum gubernij systema efformaretur.

(7) At filum historiae resumamus; Mensis Julius tot ferendis ultrà aerumnis impar extremum clausurus diem augustum Successorem nominat, Augustissimo faventem, tametsi enim hostes munito Schinarcis fortalitio, igne subjecto, ac pyrio pulvere in auras misso, ansam dederint, ut ad Sancti Martini promontorium aggeri terreo excitando manus seriò admoverentur, et ductâ tandem pridem designatâ lineâ praepe[62]diretur, ne Pontopolis emissariis turmis quotidiè excurrentibus pateret;

(8) Petrobonus autem intellecto tria hostium millia Cirlensi in campo collecta spectari, ratus innotuisse hostibus, quo statu res nostrae versarentur, abjecto protinùs animo jamjàm de cremando ponte et subducendo milite ad interiora montium, consilia inire, átque fugam Ipsemet meditari caepit, adeò ut si Achilli consilium, aut animus non defuisset revertendi, majus longé periculum, quàm unquam aliàs Oënovallensibus institisset, verùm Supremi Numinis providentiâ, et hostium caecitate factum est, ut hi plus sibi de nobis metuentes de egressu potiús, quàm regressu solliciti essent; rati naturaliter recedere, quod procedere non potest.Paterc. Lib. 2. Histor.