CroALa & LatTy: nodus

CroALa, 2024-05-03+02:00. Nodus 17872 in collectione latty.

Functio nominatur: /node/latty/17872.

Nodus 17872 in documento starck-w-catharina.xml


Actus II. Scena 2 Pharesbutus – Sacrificuli – Praeco – Maxentius – Strategus – Porphyrius – Grex militum – Catharina Agite, o sodales, agite, adeste, ponite Aram rotundam huc Apidi! Ut stet mollius, Ubique flosculos deo substernite! Locate sedem Caesari in partem alterum, In alterum Augustae! Sed hem, praeco advenit, Et Caesar aderit. Ite mecum, adducite Apim deorum maximum, sanctissimum! Pra: In publicum prodibit imperator, ut Api litet hostias paratu regio. Huc, advenae, incolae, mora nulla, accurrite, Iuvate vestris vota votis Caesaris, et dona ferte quisque pro modulo suo, Pecuniosi magna, parvi pauperes! Placet diis, benevola quod mens immolat. Max: Quia tam secundis classis allabens fretis Portum subivit et sine belli obstaculo Tetigimus urbem hanc, magnus olim quam cavo Dominator Asiae struxit Alexander sinu, Par est diis auctoribus tanti boni Grates referre, ut qui dederunt gloriam, Opes, honores, imperium, haec firment mihi Soli, subacta progenie Constantii. Por: Firme tenentur regna, quae firmant dii 418 sodales] sodalis C. 434 cavo] cano C. 440 tenentur] tentur C. 428] A 133. 432–35] A 60–63, B 406–09. 439] A 74. 440sq.] A 265sq. 408–15] cat. quatern. iamb. + hypercat. monom. iamb. (vel Reizianum). Merito colendi sumptibus regalibus. Max: Hem vero, recta sacrificus prodit chorus Gestatque nescio quem vitulum pompatice. Sac.omn: Api, deorum maxime, Aegyptiis in oris, Api, deorum maxime, Te pascet ipse Caesar. Responsa fausta Caesari Da, da, precamur, Api! Pha: Auguste Caesar, qui deos potentia Factisque adaequas, qui tuis virtutibus Avos atavosque Caesares tantum praeis, Quantum minora sidera Titan aureus, Cui fortitudine cedit ipsus Hercules. Max: Omitte laudes, pontifex, quas occidens Oriensque novit mundus: in compendium Dicta refer! Pha: Adventum tibi gratulor tuum Pharias ad urbes primum, et ut placidus regas Precor. Deinde, ut sacris adducti Apidis Cum coniuge interesse ne fastidias. Max: Augusta sacris Romuleae gentis vacat, Domique peraget commodius. Mihi stat deo Vestro litare publico cultu, ut patrem Me gentium omnium fateantur subditi, Qui subditorum adscisco ritus omnium. Pha: Sic, imperator, sic tua sceptra coelites Perpetua faxint! Max: Duc ad aram numinis! Pha: Ecce in propinquo est Apis ille maximus. Max: Quicunque sit, dum spondeat felicia, Coletur! Pha: Huc ergo venerati accedite, Et ter quaterque poplites submittite! Inscende solium, Caesar, auspicabimur. Pulsate laeti cymbola in laudem dei! Cat: Christe, ausa dirige! Clam meis egressa sum, Ut voce libera increpem Maxentium. – Desiste, Caesar, rumpe cepta nefaria! Max: Quis clamat adeo et nostra turbat orgia? Str: Sibylla, credo, quaedam tuum affatum petit. Max: Age, virgo, fatis si quod est omen meis Mentemque Phoebus implet, huc expectora! Humana non sunt ora, nec vultus tibi, 459 ut sacris] sacris ut C. 479 omen] omnen C. 444–59] 544–49. 450sq. qui … adaequas] B 1576. 455] A 106. 478–90] A 274–89. 444–49] quatern. iamb. + cat. quatern. iamb. Satu videris edita immortalium. Cat: Non ista, princeps, ora, nec vultum adspice, Externa dona, quae caducus fert vigor, Sed quae sonet mens, sola divini est capax. Miror, potenti qui regis Romam manu Orbemque totum, qui tuos alto premis Hostes triumpho, nec subesse sustines, Servile subdere pascuo vitulo caput Et monstra colere innumera paene daemonum, Deumque non agnoscere authorem tuum, Qui coelum habitat mundi fabricator unicus. Hic cum tibi fasces imperii, vires, opes Larga benignitate contulerit, tamen Ridetur abs te, temnitur ludibriis Probrisque figitur. Cave, Caesar, impia Ne fata mergant te profundo Tartaro! Vindicta tarda est, sed gravior quo tardior. Max: Nova, virgo, nobis mente miranda canis, Non occupato discutienda pectore. Finita postquam sacra, tuas querelas audiam. Vos hanc remotas abdite in palatii Partes, super istis plura donec scisciter. Nunc, pontifex, sacra inchoata perfice! Quid spondet Apis, quo rogandus ordine? Pha: Tute, imperator, admove foenum deo! Si gustet, omne quod iubes, edisseram. O ter beatum millies et amplius, Quam carpsit avide gramen e sacra manu! Ingentia pollicetur Apis munera: Subiecta magni regna mundi servient Eritque princeps principum Maxentius. Max: Audite et acclamate fausta, milites! Gre: Vivat diu Maxentius, regnet diu! Max: Regnumne stabile posteris firmabitur Per saecla retro plurima? Pha: Apis annuit. Max: Audite et acclamate fausta, milites! Gre: Vivat diu Maxentius, regnet diu! Max: Salvusne Romam perveniam? Pha: Apis annuit. Max: Audite et acclamate fausta, milites! Gre: Vivat diu Maxentius, regnet diu! 520 acclamate] acclamata C. 496sq. Cave … Tartaro] B 806sq. 499–503] A 322–26. 508] B 1993. 510sq.] B 842–44. 512 princeps principum] Cic. Flacc. 54. 513] 517, 520; B 846, 853, 857. 519 Salvusne … perveniam] B 855. Max: Quia liberalis spondet Apis omnia Nihilque negat votis meis, et me decet Adversus Apim liberalem ostendere. Age ergo, pontifex, pete, quod gratum deo! Plura impetrabis quam petere ausis. Pha: Quae diis Dantur, redeunt multiplici cum faenore. Ante omnia, Caesar, Apis hoc sibi postulat Concedi, ut omnes Christianos auferas, Dein renoventur templa, quae longinquior Solvit vetustas, Christiadum aut faex diruit. Nobis ministris Apidos tandem iube Census priores restitui. Sic fiet, ut Honor augeatur numinis et sceptrum tibi In sempiterna stabiliatur saecula. Max: Nihil recusem. Christiadae faxo occidant, Quicunque ad Apim praebituri pabulum Non advolarint. Templa sumptu regio Ubique restaurabo. Vobis gloriam, Immunitates, iura, honores pristinos Confirmo. Nunc Apim ad stabulum reducite, Ut omne mistim vulgus illuc confluat! Gre: Vivat diu Maxentius, regnet diu! Sac.omn: Api deorum maxime Aegyptiis in oris, Api deorum maxime, Te Caesar ipse pavit. Responsa fausta Caesari Dedisse gratulamur. Max: Litatus Apis fausta nobis nuntiat, Sed certa num sint ambigo: magicam iuvat Artem experiri, qua mihi orbem vendico. Mitte ergo milites cito, dux Porphyri, Qui corda teneris execent infantibus De Christiano sanguine ortis. Sic enim Casus futuros rectius exploravero. Por: Ad omne, Caesar, promptus obsequium feror, Eaque, quam tu comprobas merito, fide. At timeo, ne tibi plebis invidiam attrahas Facto insolente. Max: Mihi hoc relinque, Porphyri, Plebs oderit, dum metuat. Adhuc calentia Cito adferantur corcula! Por: Ite, milites, Facessite impertita magni Caesaris! 554] A 69. 557sq.] A 478, 480; B 867, 869. Max: Da Apis alles großzügig verspricht und mir Nichts abschlägt, ziemt es sich, dass ich mich ebenfalls Dem Apis gegenüber großzügig erweis’. Auf also, Priester, fordere, was dem Gott gefällt. Mehr als du fordern magst, wirst du erlangen. Pha: Was Man Göttern gibt, kommt mannigfach verzinst zurück. Vor allem, Kaiser, fordert Apis dies für sich, Dass du sämtliche Christen aus dem Wege räumst Und man die Tempel drauf erneuert, die zu lang Nun schon verfallen, die auch der Christenmob zerstört. Gib schließlich Anlass, dass uns Apisdienern der Besitz von ehedem zurückgegeben wird. So wird des Gottes Ehre wachsen, deine Macht Jedoch auf immerwährende Zeit gesichert sein. Max: Nichts spricht dagegen. Alle Christen sollen fallen, Die nicht, um Apis Futter zu gewähren, schnell Hierhereilen. Überall werd’ ich die Tempel mit Erlesener Pracht erneuern. Euch bestätige Ich Ruhm, Erlässe, Rechte und die alten Ehren. Führt Apis jetzt zu seinem Stall zurück, damit Das ganze Volk vermischt hierher zusammenström’! Sol: Es lebe lang Maxentius, er herrsche lang! Alle Opf: Apis, der Götter größter du im ganzen Land Ägypten, Apis, der Götter größter du, Dich fütterte der Kaiser. Weil du ihm günst’ge Antwort gabst, Bedanken wir uns freudig! Max: Nach diesem Opfer sagt mir Apis Gutes an, Doch zweifle ich, ob es auch sicher ist. Ich will Magie anwenden. Damit nehm’ ich mir die Welt. Schick also rasch Soldaten aus, Porphyrius, Mein Führer, die das Herz von zarten Säuglingen Der Christen aus dem Körper schneiden. So nämlich Erspähe ich noch besser, was die Zukunft bringt. Por: Ich stürz’ mich, Kaiser, so loyal, wie du zurecht Mich kennst, sogleich auf alles das, was du mir sagst. Doch fürcht’ ich, dass du mit der übertriebenen Tat Den Volkszorn weckst. Max: Porphyrius, überlass das mir: Das Volk soll hassen, wenn’s nur fürchtet. Bringe man Die Herzen rasch, wenn sie noch warm sind, her! Por: So geht, Soldaten, führt des großen Kaisers Auftrag aus! 544–49] quatern. iamb. + cat. quatern. iamb.