CroALa & LatTy: nodus

Nodus 17472 in documento starck-w-catharina.xml

Actus II. Scena 1 Nutrix – Catharina – Oeconomus – Chorus uterque Itane, o alumna, fixa stat sententia? Itane ad tyrannum temet ipsum conferes? Cat: Certum est tumentem voce coram carpere. Nut: Nos debiles, fragiles, inermes faeminae, Quid possumus contra furorem Caesaris? Hoc suadeo, tu consilium altricis proba, Ut dum patrantur sacra nefanda Osiridi, Secreta solae inter domus penetralia, Quod quimus unum, rite fundamus preces! Cat: Emensa spes si viribus nostris foret, Spe decidissem et cepta damnassem prius: Sed cum potente spes mea nitatur deo, Sperare possum quidlibet tali auspice. Nut: Tentare Christi numen audax non times? Virgo tenella facinus insolitum apparas? Cat: Per vilia Christus magna semper conficit, Demissa tollit, deprimit sublimia. Holofernis olim sustulit Iudith caput, Matrona vilis, magna sed soli deo. Cur non puellas temporis nostri aemuler? Agnetis, Agathes, Luciae victoriis Trinacria tellus gaudet et palmas canit. Animum tyranni frangere, non arma expeto. Nut.: Domantur arma saepe, saepe animus nequit. Si pergis istuc, pectus irati ducis In te repertas mortis exquiret cruces, 315 rite] Cf. A 209. 305 clauditur antro] Boeth. cons. 3 carm. 2,18. 309] A 217. 310–25] A 205–09, 222–31. 327sq.] BM 1,340–344 Cur non, quae pertulit Agnes, / Ipsa feram? Cur non Agathes imitabile fatum? / Lucia, cuius erat neque mens neque fortior aetas, / Vicit. Et istarum felix Trinacria palmas / Vidit. 329–36] A 232–40. 303–05] dact. hexam. Flagrisque rectam terror incesset fidem. Cat.: At ferre Christo mortis optandae decus Sola est voluptas, mentis huc ardor vocat. Animos virorum suscitabo foemina. Alumna, si te cogeret necessitas, Vota adiuvaret caelitus vis numinis. Iam temere cum labaris in periculum, Quid, filia, dicam? Quomodo excusem, obsecro? Cat: Dilecta nutrix, quam veneror matris loco, Necessitatem non vides? Nec finis est: Scopus hic tyranni, ut Christianos vel necet Vel ad colenda idola fraude pertrahat. Iam Christiana charitas hoc exigit, Ut coner exemplo praeire civibus, Quae dignitate praeeo, et iram Caesaris Lenire. Quo possum, aggrediar molimine. Agitur salus quamplurimorum. Nut: Sed tua Unius instar plurimorum est. Cur te gravas Reginam alieno pondere? Cat: Quidquid gloriae Christi propinquum, non alienum indico. Christine patiar obliterare nomina Et pristinos cultus novari daemonum? Absit, recidi potius hoc optem caput! Oec: Generosa virgo, domina clementissima, Quae semper ardes coelitus et terrestria Spernis, benignis auribus verba excipe: Homines id unum sollicitis quaerunt modis, Ut nobilis ullo tempore ne stirps concidat. Stemma Lagidarum in te quiescit ultimam, Haeresque nullus est aviti nominis. Quid ergo vitae prodiga interitum tuum Gentisque cladem regiae non pensitas? Ah parce, virgo, parce tibi et propagini, Restitue quondam sobole lapsuram domum! Cat: Stirps illius non interit, cui Christus est Loco parentum, filiorum, affinium. Quicunque gaudet Christiano sanguine, Habet omnia. Vana cura stirpis exulet! Nut: Ratione nil proficimus, ad te, filia, Iam vertimus preces: preces ne despice! 341] C om. personam. 336] A 24, 240. 362] Ov. met. 6,239 aviti nominis heres. 363] Stat. Theb. 8,406 vitae prodiga virtus. Chorus uterque Heu sors iniqua, dura Regina nostra vades Subitura lethum. Cui nos malo reservas, Domina o verenda? O intuere fletus, Lachrimas, querelas! Nut: En, quotquot adsunt ex famulis, pariter suum Produnt dolorem, lachrimant, plangunt, gemunt, Omnesque genibus advoluti supplicant, Ut mitiora cogites, et – dum licet – Discrimini te subtrahas. Suspiria Audin tuorum? Quem silicem non molliant? Mollesce, alumna, te reserva patriae! Cat: Agnosco amorem, quem loquitur nimius dolor, Sed vestro amori Christi amorem praefero. Omn: Tui miserere, domina, miserere omnium! Cat: Ecquid doletis ceu morituram? Surgite! Non moriar, ibo ad nuptias sponsi mei. Nut: Quod ore verbum, filia, perplexum iacis? Cat: Pro Christi amore occumbere est, sponsum DEUM Sibi emereri. Nut: Quo pietas te provehit? Quo numinis aestus abripit mentem? Ah, ita Spe destitutos nos relinques, filia? Iterum precamur: te reserva! Cat: Surgite! Maerore quid me conficitis? Liceat deo Caput immolare pro salute civium, Quos immolare daemoni Caesar parat! Oec: Si penitus obstinas mori, saltem iube Nos ire comites et mori tecum! Cat: Satis Cruoris una caede fundetur. Nihil Opus famulorum pernicie. Nunc, ut mei Christique sit memoria perpes, cuilibet Argenteam dono crucem, ut quando ingruit Necessitas, testemini hoc signo fidem. 382] Curt. 8,1,48 genibus advoluti orant. 388] B 743sq. 389] Cf. ad B 356. 394 Quo … provehit] B 700. 398 quid … conficitis] B 713. 373–79] cat. quatern. iamb. + hypercat. monom. iamb. (vel Reizianum). Chorus uterque Nunc ite lachrimarum Fluenta, rivi! Dolor, dolor, meatus Quaere, dolor ingens! Iam iam propinqua letho Regina vadet. Regina vadet, eheu, Nunquam videnda. Cat: Non lachrimandi finis est? Valete iam, Cum tempus erit, properabo sola ad Caesarem!