CroALa & LatTy: nodus

Nodus 13845 in documento anonymus-helicon.xml

II Et „Vah coeli terraeque pudor! proh insolitum Heliconis probrum!“ exclamat increpitans „Adeone luridae incultaeque in tanta orbis paene universi solemnitate et communi bonorum laetitia, ubi studiosis ingeniis excultae Veneres et multicoloribus quodam modo pavonum spoliis superbae Iunones, immo et Pulchritudo ipsa vix non humilis nimium ac merito rugosa videtur, inconsulto temerarioque ausu comparere attentent Parnassides nostrae? Quid ad haec longe lateque suis excita sedibus eaque insolita hominum multitudo? Quid sanctis plene inundata affectibus subditorum pectora? Quid quaterna, cuius vices agetis modo, facultas academica? Quid illustrissimus comitatus reginae serenissimae? Quid ipsa demum plus sordida humilitate et incompto vestro habitu offensa, quam cantu recreata regina serenissima?

„Et tibi Calliope“ multum iam mitior inquit vultumque emendans „quaeso, quos afferet usus ruralis soccus? Vah! Ocyus exue sordes! Non tales equidem volui talemque decorem, sed veluti incedit fucata superbia luxus feminei, alta et multicolor turritaque moles verticibus stans emineat, quae culmine coelum iam prope contingat, phalerata superbia iustum hoc festo reperit titulum, cum Cynthius ipse pluribus assumptis illustrior ignibus orbi invehitur radiosque novos cum naribus efflat Eous Pyroisque Phlegonque et flammiger Aethon.“ Dixerat et reliquas pariter conversus Apollo talibus affatur dictis.“Labor inclytus“ inquit „vos vocat, o Musae! Cunctos intendite nervos! In vultu Charites reliquoque in corpore luxus emineat, quo non maiorem viderat orbis. Purpureis alte suras vincire cothurnis convenit et vestis Tyrio sit murice tincta. Quidquid acus Phrygiae, quidquid sollertia novit humana et quidquid non novit texere, id omne induite! Ingenium totamque exhauriat artem ornatus vester. Gangis collecta supellex gemmea et auriferis fluvii famulentur arenis. Promite regales et purpurae et oris honores purpureos! Amplam segetem sapientia laudis suggeret excelsusque animus, dignissima sceptro munera ad excelsae natas fastigia sortis dotes, quid promittat Hymen quidve omnia prodant et quae dictabit plectri longissima praxis.“ At contra modicos soles et curta queruntur tempora Pierides nec tantis plausibus aequum concedi spatium. „Non nos“ audacior inquit Calliope „non nos patulis depromimus odas, o genitor, manicis. Opus est sudare Camoenas. Praecipiti nec enim pulsatum pectine plectrum dulcisonos cantus et dignas insonat odas. Praestaret penitus tacitis secedere avenis, quam minus accinctas discrimen adire ruboris.“ Haec illa. At Phoebus Musas ubi senserat esse difficiles, iterum atque iterum placido ore renidens aggreditur dictis multum diversus ab illo: „Charae animae, novi faciles in carmina vires“ inquit „et ingenium vestrum. Prensate laborem!“ Persuasitque brevi, longo sermone quod ante non valuit. Primasque sibi iam quaelibet optat. Accingunt igitur se operi minuitque laborem pulcher honoris amor personaque tanta canendi materies. Adeo quaevis vincuntur amori. Vix promptis patrem studiis recreare sorores, altera continuo rediens Cyllenius affert nuntia et adventum reginae ex more disertus pluribus extollit iamiam digito indice monstrans: „Garrule, solve moras!“ alio distractus Apollo sensibus hic infert „Ne nostra negotia turbas!“ Reginae adventu iam compita quaeque viarum perstrepere, ac veluti subitus cum Mulciber aedes corripuit, sic se portis effundere turba omnis in occursum reginae. Haec publica fama ad Musas etiam cito pertigit. Ocius ergo sollicitae Phoebum repetunt et agenda requirunt. Ista manu citharam, plectrum gerit altera, avenam illa ac exiguis pertentant cantibus artem. Extemplo pater alatum, quem provida Clio cornipedem auratis phaleris multoque superbum ornatu instruxit, rapidus conscendit et illas pone sequi pedites iubet. Ipse effectus equestris ordinis, ante dies aliquot pastor qui paverat agnos, iam vehitur sublimis equo per aperta viarum. Itur in occursum, qua proxima semita ducit. Vix cum virgineo comitatu excesserat urbe, cum subito geminus se iungit Anacreon. Illum Ausonia, hunc genuit studiosa Alemannia vatem. Hi veniam a Phoebo rogitant sociasque Camoenas iungere deposcunt. Indulsit laetus honorem vatibus et pariter comitari iusserat ambos. Iam per consertos cuneos populosque frequentes angustum molitus iter, penetravit ad ipsam doctus eques dominam vocesque erupit in istas: „Salve, puniceis veluti rediviva quadrigis, post atras tenebras et maesta silentia noctis Lucifero praeeunte viam cum sidere multo aurora invehitur caelo recreatque iacentes spissis in tenebris rubicundo lumine terras: haud aliter forma pulcherrima Tyndaris, Oeno affinem, innumera peditumque equitumque cohorte hinc atque hinc stipata hanc nostram tendis ad urbem latura hic cunctae solacia maxima genti. O quam formosas Charites quantumque decorem! Quas cerno ex oculis nivibusque rosisque genarum evibrare faces nil claro sole minores! Accipe elementer tenues Heliconis honores et, regina, fave. Mox vates tangere chordas Pieridesque iubet. Iuncta ergo voce salutant.