CroALa & LatTy: nodus

Nodus 998601 in documento djurdjev-i-poe.xml

CXXXIV. D. BENEDICTO IN SUBLACENSI SPECU DELITESCENTI CARMEN Symbriviae cautes atque hospita saxa timori Et praeceps Anio, qui per loca nigra volutus Proscindis rapidae campos horrore procellae, O precor, hirsuti tandem deponite vultus Triste supercilium veteresque a fronte tenebras. Exsudent arbusta sacris, et odore Sabaeo Luxuriet nebulosa palus, Zephyroque ministro Veris inoccidua iuvenescant confraga pompa, Otia dum sacrae rupis magnique retracto Euprepidis latebras Dominique exordia coetus Et breve felici suspendo carmen in antro. Caelorum in medio sedem, in statione serena Diva Pronoea tenet, vasti dux provida caeli Atque opifex, toti quae iuncta atque indita mundo Perpetuo servando creat quaecunque creavit: Et causas animans et miscens semina rerum Naturam non mota movet. Hanc orbe fugata Religio, passis per lactea colla capillis, Tristis adit loquiturque gemens: »Quid, maxima divum, Quidnam ultra sperare licet? Turbamur ab omni Cardine, et infestae volvunt mortalia Dirae. En superos repeto, et nostrae primordia sedis, Terras Orcus habet. Satis est mihi posse fateri, Quod potui, fecisse manu, ne iura piumque Et mea regna fremens ferro prosterneret hostis. At cessi tandem. Rigido bacchatus Ario Aurorae populus, quacunque agit orbita solem, Pacem dilacerat spargitque informe venenum Inter fumantes gladios rabidoque Getarum Inflatas Mavorte tubas. Iam foeda per aras Sacra reponuntur, iam grandi obnubit acerra Assyrius delubra vapor, resonoque tumultu Sacrilegus cumulat redimita altaria sanguis. Roma gemit, maeret Pietas, Stygioque tyranno Haud alias plus posse datum. Quid deside dextra Torpes, Diva soror? Da tandem talibus ausis Ultorem, qualis nunquam per saecula visus, Namque aptanda gravi par est medicina periclo.« »Ultorem dedimus (retulit Diva arbitra mundi), En dedimus: iam cerne illum sub rupe latentem, Qui totum heroa complectitur indole caelum. Aspice vulnificos foedantem sanguine vepres, Perfusum lacrymis et sectum terga flagello Ad veteres sylvas Anienis et ardua saxis Culmina praecipitesque iugo pendente latebras. Euprepides Benedictus hic est: quem matris ab alvo Vix quicquam admistum terrenae labis habentem Excepi pepigique meum. Pia Nursia Romae Hunc dedit, at gemini supera de gente ministri Intima Symbriviae duxere ad confraga rupis. Consilio rectoque potens atque inclytus altis Principiis primo summum decus integrat aevo, Quod reliqui retulere senes. Primordia fervent Prodigiis; virtutis habet monumenta coruscis Templorum suspensa tholis: tota Enfide circum Vivus adoratur, quamvis sua mollior aetas Vixdum bissenos possit numerare Decembres. Hic sita spes mundi est. Veluti, sitientibus arvis Cum primum tenuis glomeratur in aere nubes, Gaudent agricolae, dum foeta feracibus undis Paulatim crescit, donec totum impleat axem Aestivosque gelu frangat liquefacta calores.« Dixit et explicuit gremium, quo fata futurae Condita frontis erant sacrique exordia coetus, Qui duce magnanimus Benedicto implebit Eoas Occiduasque domos, quem non circumflua Thule, Quem non Indus atrox, non sydere fervidus Afer, Non Arctos glacie nivibusque arcebit acutis. Relligio vidit securaque vindice tanto Deseruit superos puerique illabitur antro. Oscula mille dedit, tantusque ubi degeret hospes, Aut caelum fecisse aut invenisse putavit.