CroALa & LatTy: nodus

Nodus 993946 in documento djurdjev-i-poe.xml

XCVII. ILLUSTRISSIMO AC REVERENDISSIMO DOMINO HIERONIMO MATEIO ASCULANAE URBIS MODERATORI SAPIENTISSIMO ODE PANEGIRICA Ille canat fulvo viduatum Phasida villo, Hic magnae primordia Romae. Emathii Martis fremitus Poenumque rebellem In populos transmittat Iberus Vate sacer gemino, tetricae dum tertius aptat Saeva cheli tractanda docetque Ethen Herculeam dirosque Agamemnonis Argos Hesperio saevire coturno. Me nec Pannonio calidi Mavorte triones, Cognatae nec vulnera gentis, Non Ister dominus, non lauro cansitus Albis, Sub grandi vel Gallia sceptro, Tempora quaeque suis signare assueta triunphis, Impulit, Aoniumque vigorem Nemo mihi circum precordia duxit, ut aureum Digna daret mihi carmina pecten, Quam tu, Matei, cuius sub iure Truentus Se Tiberi vix cedere sentit. Quem puerum quondam nitidis Sapientia pennis Fertur in ambitiosa Tonantis Atria duxisse et lotum Permesside lynpha Nectareo pavisse liquore. Annuit, haud fallor, dextro de vertice Pindus, Qua molles agitabile gramen Exercet Zephyros, ludentique attremit aurae Faticano silva atra recessu. Ter quatit, en video, sacras vis enthea lauros, Ter rutilum sinuatus in anguem Fulgor obit colles, ter acuto scissa fragore Iam Phoebi cortina recedit. Audio, iam resono pertentans barbiton auno Mateium circumsonat ultro. Phoebus, io, et rigidum domina testudine montem Excitat, auritaeque sequuntur Illicet audito Matei nomine rupes Et sylvis vaga saxa revulsis. Romulidae tanti meritis iam maxima moles Mateidum splendore corusca En super et volucrum pennis loca inhospita et ultra Fulminibus data rogna movendis Surgit, templa Iovis grandemque irrumpit Olympum Et puris caput implicat astris. Quae Policleteo spirant simulacra sub ictu! Quos vultus, quae nomina cerno! Hic sua sceptra tenet triplicem terrentia mundum, Terna cui stat fronte potestas, Heros innocuus, cui circum ex ordine gaudent Magnanimi fervere nepotes. Hos lauri, hos palmae cumulant, hos Palladis arbor; Exuvias Geticosque triunphos Centeni crispant iuvenes; thoraces aheni Et galeae glomerantur inanes Ensesque et pharetrae lunataque signa Gelonum Et fixi praecordia Thraces. Tres cerno, roseo queis firons incincta galero, Spem Romae atque orbis amores, Si tamen aspicio, nam quae lux prodit ab ore Attonitos premit obvia visus. Carole, te merito coluit glacialis Hierne, Eroo qui pectore magnus Sacratam Solimae gaudes praeferre decussim. Parrhasium te vidit ad Istrum Fulgentem titulis Mavors, Iosephe, tuamque Roma fidem, tua iura probavit Emilia, Adriacique manum tremuere leones. Magnanimis Hieronimus ausis Emicat et vasti pulsum de culmine mundi Eugenium revocasse triunphat. Nec minus auspiciis felix Lodoicus avitis Trans Ligerim Rhodanumque ferocem Armatos fudit per Gallica regna timores. Castalidum mox una sororum: »Occubuere duces, sed tantae damna ruinae Progenies geminusque rependit Heres virtutum, par laudibus, atque duorum Ad summae volat atria laudis Nobilibus proavis non dedignanda iuventus. Bellipotens Tagus aurea fratri Vellera donet, io, veterisque insignia Frixi! Crede, tibi maiora parantur, Qui totam heroa complectoris indole Romam, Qui magnos, Hieronime, sensus, Qui labris tactas lynphae Aganippidos undas Perpetuum transmittis in aurum. Te vastae mentis tollit vrgor aliger ultra Mortalem nisumque fidemque. Naturae latebras superumque arcana sagaci Conatu metiris et ore Devolvis nitidae torrentia flumina Suadae. Quid genium, quid pectoris ignem Spernentem vanos fastus seseque minorem Fortunam, quid ferre laborem Vallatum sacro Themidis terrore tribunal? Fata loquor, sic numina cogunt.« Tu semper cresces titulis, dein murice cinctus, Mox triplici spectandus in auro Ad tua porrectos cernes vestigia reges. Tu nostros ne despice cantus! Numen inest vati, vatum mens consona caelo est, Nec certus scit fallere Apollo.